Bir meleğin en büyük günahı /BAKUDEKU/

Sonsuzluğa kavuşmanın verdiği huzur

Yakut gökyüzünde dolaşıyormuş.Yüzünden asla eksilmeyen sinirli suratı bile yokmuş.Hissizmiş Katsuki 1 haftadır.O mektupları saklamış.Zümrüt'ün son isteğini kıramazmış.

Aniden saraya çağırılmış.Hemen emir üzerine saraya uçup Prensesin odasının önünde durmuş.Yanında Sophia'yı görmüş.

"Seni de mi çağırdı."

"Evet Katsuki-kun."

"Girin!"

İçeri girdiklerinde prensesi selamlamışlar.Prenses Uraraka vakit kaybetmeden Sophia'ya bakıp konuşmuş.

"Muhafızlar! Sophia'yı tutuklayın!"

"N-ne?!"

"Katsuki.Tam 1 hafta önce sevgilinin canına kıydın.. Fakat İzuku masumdu.."

"H-ha!?"

"Hepsi Sophia'nın planı idi.Şans eseri o gün onu yakaldım.Fakat önemli bir savaşa iyileştirme büyüm ile gitmem gerekiyordu.Uşağıma sizi durdurması için emir verdim fakat uşağım Sophia'ya çalışan bir hainmiş.."

"N-ne d-demek bu..?"

"Yakut..Sen Zümrüt'üne bir hiçten dolayı kıydın."

Katsuki dizlerinin üzerine çökmüş.Bağıra bağıra ağlamaya başlamış.İçinde ki acıyı dışarı atmaya çalışıyormuş.Sophia'ya olanlar umrunda değilmiş onun.O Zümrüt'ünü kaybetmiş...

Bu hikaye yıllar boyunca anlatılmış çocuklara melekler tarafından.O günden sonra Yakut'u gören olmadığı için herkes başka bir şey uydurmuş.Yakut kendini öldürmüş diyenler olmuş.Kaçmış diyenler olmuş.

Fakat hepimizin bildiği birşey var ki..Onlar sonsuzlukta birbirlerini bulup gökyüzündeki eşsiz danslarına devam etmişler...

       
                         "Uçmak ister misin yeşil gözlüm?"
                 "Beraber uçacaksak neden olmasın kızılım?"