Viraha

1

Ona aşık olmadan önce zor nedir bilmezdim. O öylesine kederli, acılı ve mutsuz ki ben aynı acıyı içimde hissediyorum. Bu zor hemde çok ama işte kendimi düşünüp onu bırakamıyorum, bencil olamıyorum. Çünkü bu benim canımı öyle yakar ki; onu bir başına bırakmak -ki bu onu ölüme terketmek olur- şu dünyada isteyeceğim son şey bile değil.

İki-üç gün önce intihar edeceğiyle alakalı bir şey paylaştı söyle yazıyordu:
"Bu bir intihar mektubudur. Öncelikle sorumlusu asla bir kişi değil herkestir. Bunun böyle olmasını istemezdim. Çok denedim gerçekten çok denedim. Ama yıllardır başaramadım. Kimse beni sevmedi, sevgiden başka bir şey istemedim. Hiç kimseden sevgiden başka bir beklentim olmadı. Herkes bir avuç sevgiyi esirgedi benden. Sakın bunun bir anda alınmış bir karar olduğunu düşünmeyin. Uzun zamandır düşünülmüş bir karar bu. Hayattaki son ümidim 17 Haziran itibarıyla tükenmiştir. Benden ümidimi çalanları asla affetmeyeceğim. Bir avuç sevgiyi benden esirgeyenleri asla affetmeyeceğim. Tekrar belirtmek isterim ki herhangi bir uyuşturucu madde veya alkol etkisinde olmadan aldığım bir karardır. Bu kararı tamamen hür irademle aldım. Arkamdan sakin ztn psikolojisi bozuktu demeyin çünkü gayet yerinde. Hakkımı kimseye helal etmiyorum. Kimse de bana etmesin. Bana bundan başka seçenek bırakmayan, beni buna mecbur bırakan herkesin umarım ömürleri boyunca pişmanlıkları yakalarını bırakmaz. Umarım ölümüm yaşamımdan daha değerli olur"

Evet bu bahsettiği kişilerin arasında bende varım ve merak etmeyin yapmadı bunu yapamadı, belki benim sayemdedir bilemem. Umarım benim sayemdedir en azından şu koca belkide ufak ömrümde birşeyi başarmış olurum.

O gece en çok ağladığım geceydi, o gece ben çaresizliği ve korkuyu en derine kadar yaşadım. Tek yapabildiğimse ona yalvarmak ve nefesim kesilene kadar ağlamaktı. Hatta öyle kötüydüm ki artık ağzımı kapatamadım bu yüzden ablamın yanına gittim o da tam bir baykuştur uyumamıstı hala, gördüğüm gibi sarıldım. Bana "ne oldu dedi" ben cevap veremedim. Israr etmeye başladı ben "bilmiyorum" dedim oysa bana "duygu boşalması yaşıyorsun" dedi. Tabii bilmiyor ne oldugunu, onun fazlasıyla anlayışlı ve güvenilir olmasına rağmen söyleyemedim. Dindar bir ailem var benim nasıl eşcinsel olduğumu, Taehyung'a aşık olduğumu ve onun intihar edeceğini söyleyeyim ki? Üstelik onu tanımıyorlar bile. Asla birşey söylemedim ağladım omzuna yaslanıp bir iki saat, söyleseydim eğer o omuza yaslanmama izin verir miydi bilmem. Sonra bana kendimden başka kimsenin dediklerini veya kimseyi önemsemememi, ağlayarak kendime saygısızlık yapmamamı söyledi ve daha birçok şey bense yatağında uyuya kaldım. Uyuya kalmasaydım sanırım ağlamaktan astım krizine girecektim.

O gece bana çok şey öğretti; kendimden çok eğer verdiğim birini kaybetmenin beni ne denli etkileyeceğini, gerçek korkumu yaşamanın beni nasıl derinden yaralayacağını, hislerimi zamanında ifade etmem gerektiğini...

Ben Jeon Jeongguk bu kısa hikayemde size şunu anlatmak istedim; beklemeyin asla hemde ve bunu her anlamda söylüyorum.

Ölümlü dünya, bizse aslında bedenlere hapsedilmis ruhlarız ve ölümse sizi ayıran yazıklar olsun Tanrıya.

_____

Hepinize huzurlu geceler güzel uyuyun, güzel sevin, güzel sevilin.