ასე ნახევარ საათში გამეღვიძა, თორნიკე კი სახლში ჯერ არ მოსულა.
***
*გარეთ წვიმა დაიწყო
რამოდენიმე წუთში თორნიკე შემოდის ჩემს ოთახში და მეუბნება:
-რას იტყვი წვიმის ქვეშ ცეკვაზე?
-თუ გეტყვი რომ არ მინდა მაინც ვიციკვებთ ხომ ასეა?
*თორნიკეს ჩაეცინა*-რას იტყვი იმაზე რომ ეს ჩემი საყვარელი მუსიკაა და ჯერ არავისთვის მიცეკვია ამ მელოდიაზე, მაინც უარს იტყვი?
გამეცინა -კარგი, თანახმა ვარ მაგრამ, მზად არ ვარ ფილტვების ანთებისთვის
ჩაეცინა, მერე ჩემთან მოვიდა ხელი ჩამჭიდა და გარეთ გამიყვანა.
სწორედ მაშინ გავაანალიზე რომ თორნიკე შემიყვარდა, დიახ მე ის შემიყვარდა თანაც ძალიან.
ნახევარი საათი ვცეკვავდით, სანამ ორივეს ცემინება არ აგვიტყდა ვერ მივხვდით რომ უკვე დროა სახლში შევიდეთ.
***
დაახლოვებით 9 იყო ენჯის მესიჯი რომ მომდის
-ნიცა, რაღაც უნდა გითხრა
-მიდი გისმენ
-ამმ... ის ბიჭი ხო გახსოვს
ანდრია?
-კი მერე?
-ხო მე და ეგ ბიჭი ერთად
ვართ უკვე 3კვირაა
-რააა?? ამდენ ხანს
რატო მიმალავდი ჰა შე
მაიმუნო შენა
-რავი არ გვინდოდა მაგის გამხელა მე და ანდრიას.
-კაი წამო ხვალე მოლში წავიდეთ რაღაცეები ვიყიდოთ-შევთავაზე მე ენჯის
-კაი ხვალე სითი მოლთან შევხვდეთ 2ზე
-კაი
*დილით*
-გაიძვიძე უკვე?-მეკითხება თორნიკე
-კი
როგორ გეძინა?
-კარგად თავად?
-მეც
-რა გვაქვს?
-ტოსტი...
-კაი.... და ხო 2ზე უნდა გავიდე.
-ოკ
***
როგორ იქნა ერთმანეთს შეხვდნენ.
გოგონები ერთმანეთს თავიანთ ამბებს უყვებიდნენ, ბევრი იცინეს და იკისკისეს.
თითქმის ყველა მაღაზია შემოირეს,
ძლივს აარჩიეს მათი შესაფერისი.
ზოგი ასუქებდათ აპატარავებდათ და აშ.
ავტორის პოვ:
ასე გავიდა მთელი დღე, ნიცა იმდენად დაღლილი მივიდა სახლში რომ პირდაპირ დასაძინებლად დაწვა
____________________________________
დიდი ხანია არ დამიდია ბოდიშით ამის გამო.
გაგრძელება ღიირს?
