CezLey Aşkı

Kırmızı çizgim❗️

Leyla sabahın dokuzunda kalkar ve kahvaltı hazırlar
Evdeki herkes uyuyordur Leyla kısık sesle bi şarkı açmıştır bi yandan yumurtayı yapıyor bir yandan da dans edip şarkıyı eşlik ediyordur. Cezayir Leyla'yı yanında görmeyince aşağı iner Leyla'yı o halde görünce güler Leyla'yı uzun zaman sonra böyle mutlu görmüştür
Leyla cezayirin onu izlediğini görünce onun yanına gider ve onuda dans ettirir birlikte dans ederler yumurtayı unutmuştur

Cezayir:bir yanık kokusu geliyor leylam
Leyla: aa yumurta yandı
Cezayir: kendimizi çok mu kaptırdık
Leyla: galiba der ocağı kapatırken
Leyla: oh yanmamış şükür
Cezayir: yanmış olsaydı bile yerdim senin elinden zehir olsa bile yerim
Leyla: öyle mi
Cezayir: öyle
Leyla acı biberi getirir
Cezayir: o ne leylam
Leyla: biber al ye
Cezayir: hani benim alerjim varya unutun mu
Leyla: hani elimden ne olursa yiyecektin
Cezayir: ama bu zor
Leyla: banane yiyeceksin hadi aç ağzını uçak geliyor
Cezayir: leylam kıyma bana hadi başka bişey yedir
Leyla: off sende amma gıcıksın ya sen hiç eğlenceli değilsin
Cezayir: ne ben eğlenceli mi değilim aa o nerden çıktı leylam bu eğlence değildi resmen ölüm fermanımdı
Leyla: birde bayıl Cezayir
Cezayir dengesini kaybetmiş gibi yapar Leyla onu tutar
Leyla; oha la gerçekten bayılıyordu der kahkaha atar
Cezayir: bak gördün mi hani eğlenceli değildim sen neden güldün he
Leyla: komikti bu ama alakası bile yok
Cezayir: öyle mi sen gel buraya Leyla'yı belinden tutup kendine doğru çeker
Leyla: bırak Cezayir şimdi kızlar uyanır
Cezayir: aman uyansınlar umrumda değil ya der ve Leyla'nın dudağına küçük bir öpücük bırakır çekilir
Leyla: bu kadar mıydı sadece
Cezayir: oo leyla hanım bakıyorum hızlısınız
Leyla: yoo ne alaka ya der ve yumurtayı tabağa koyup masaya koyar

Leyla: ben gidip kızları uyandırayım sakın biz gelmeden yiyemyim deme he
Cezayir: yiyeceğim banane
Leyla: sus konuşma
Cezayir: vay arkadaş konuşmamız bile yasak
Leyla: şikayetçi misin benden
Cezayir: hayır leylam
Leyla yukarı çıkıp kızları uyandırır sonra aşağı inerler masaya oturup kahvaltılarını yaparlar

Suna: baba mercan nerde
Cezayir: babaannende
Süheyla: bence oda burayı gelmeli
Leyla: tabii ki gelecek
Cezayir: o zaman ben getiririm
Leyla; tamam
Cezayir: sen öğlen galeriye gidecektin demi
Leyla : evet gidecektim bi kaç işim var
Cezayir: tamam o zaman ben seni bırakırım
Leyla: zahmet olmasın
Cezayir masanın altından ayağıyla leyla bacağını okşar
Leyla side eye atar cezoya
Leyla kısık sesle "napıyorsun? Der
Suna: kime dedin anne
Leyla: kimseye kendi kendime dedim
Cezayir; aynen öyledir
Leyla: neyse size afiyet olsun ben doydum
Cezayir: bi beni yemedin der Leyla'yla uğraşır
Leyla: ne dedin sen hayırdır sen benim lokmalarımı mı sayıyorsun ayıp be sana
Der sinirle odasına çıkar

Suna: o annem bu sabah baya sinirli noldu acaba
Süheyla: belli Cezayir abi bişey mi yaptın
Cezayir: yok şaka yapmıştım ben sadece alındı mı acaba
Süheyla: bence sen bi git bak
Suna: bencede yoksa seni bu sefer gerçekten parçalar
Cezayir: yapar mı yapar
Der hızla odaya çıkar
Süheyla ve suna arkasından güler

Leyla yeni aldığı kıyafetlerini deniyordur
Cezayir odaya girer
Cezayir: bismillah buraya noldu böyle çarşamba pazarı gibi
Leyla: noldu beğenmedim mi
Cezayir: yok ne alaka ama baya dağıtmışsın he sen hiç dağınıklığı sevmezsin noldu böyle
Leyla: yok ne dağınığı gayet normal
Cezayir: Leyla sen buraya gelsene senin ateşin falan mi var bak varsa hemen hastaneye gidelim
Leyla: Cezayir beni sinir etmeye geldiysen çık odadan senin yüzünü görmeye tahammülüm kalmadı artık hadi çık odadan der elindeki elbiseyi Cezayir'e fırlatır
Cezayir: o yavaş Leylam fermuarı gözüme girecekti
Leyla: gözüne girmeyen şey kaldı mı
Cezayir: noldu neden bu kadar sinirlisin kim sinirisini bozdu
Leyla: acaba kim olabilir bir düşünelim mavi gözlü keskin bakışlı bir adam
Cezayir: neee o adamın adı ne hemen söyle ben onu güzelce öldüreyim kim benim karımı kızdırır
Leyla: sen benle alay mı ediyorsun sensin o adam
Cezayir: ben miyim
Leyla: evet sensin sabahtan beri benimle uğraşıyorsun yeter bıktım artık
Cezayir: sen özel gününde misin
Leyla: değilim
Cezayir: ee ne bu sinirin ve abartman
Leyla; bilmiyorum neyse sen çık ben burayı toplayım geliyorum
Cezayir: yardım edeyim mi
Leyla yumuşamıştır
Leyla: olur der ve beraber odayı toparlar