istanbul benim için adi bir fahişe olmasın yeter ki
yeter ki sevebileyim bulutları sonsuza dek
canım yanmayacaksa duyabileyim sesini kuşların
ve eksilmesin satırlarımdan gülüşü
omuzlarına düşmesin göz yaşlarım
hüzün kokmasın büyük ada
ve dökülmesin sevda tepesinin yaprakları
gücüm yetecekse seveyim onu bir daha
bir daha!
ve olacaksa yokluğun varlığımın kanıtı
keşke yok olsaydım!
yoklukta buluşurduk
ŞİMDİ OKUDUĞUN
olmaz olsun
Poetrysessizliğimi duyabiliyor musun? ahh, kahretsin! çığlıklarımı duymazken sessizliğimi duyabilir misin ki? sen beni darmaduman ettin yaktın yıktın dağıttın sen beni öldürdün ben artık yaşamıyorum bak
