Life it dead

Prolog

 Wyłam, płakałam, łkałam patrząc zamglonym wzrokiem w sufit.
 Życie znów pokazało mi, że nie mam po co istnieć
 Nikomu na mnie nie zależało. Może dlatego, że nie mam ani przyjaciół ani kochających rodziców. Dla moich rodziców jedyne co się liczyło to praca, oraz to żebyśmy wyglądali na kochającą rodzinkę.

W rzeczywistości rodzice kazali mi siedzieć godzinami nad książkami, by osiągnąć jak najlepsze wyniki w nauce i stać się najlepszą osobą w całej mojej szkole. Bo przecież musimy się dobrze prezentować. Jak dostałam gorszą ocenę rodzice bili mnie oraz poniżali.
W pewnym momencie stało się to codziennością. Lecz nie za złą ocenę lecz za nie zrobienie czegoś.

Nikt nie wiedział co się dzieje u mnie za zamkniętymi dzwiami.

W pewnym momencie mojego życia zagubiłam się, nie wiedziałam czego chce.
Miałam myśli samobójcze oraz dwie nieudane próby podcięcia sobie żył.
Nie udało mi się tylko dla tego, że matka weszła mi niespodziewanie do pokoju i zauważyła co robię.
Zostałam zaciągnięta do gabinetu ojca gdzie matka pokazała mu co próbowałam zrobić. Oczywiście nie odbyło się bez bicia. Przez miesiąc miałam zakaz opuszczania domu wyjątkiem była szkoła oraz zajęcia poza szkolne.
Jedyne czego nauczyłam się podczas szlabanu to picie energetyków bez umiaru. Czyli tak dużo, aż wymiotowałam i nie mogłam utrzymać się na nogach. Tak właśnie zniszczyłam sobie nie tylko zdrowie ale i całe życie.
Właśnie zaczynałam ostatnią klasę liceum. I od samego jej początku nie wyrabiałam się z niczym co równało się z brakiem czasu na przygotowaniami do egzaminów końcowych.

Nazywam się Harienne Axon. I tak o to zaczyna się historia z „Life it dead"

Do następnego różyczki🥀♥️