Özlem ve Sevda

12.Bölüm-Sol yanım hep senin🤎

" Gurbet evini bizim için yapmışlar,
Çatısını muhteşem çakmışlar,
Ölümle ayrılığı tartmışlar,
Elli gram fazla gelmiş ayrılık..."

Keyifli okumalar...💚

                                                                        

Çalan alarmın sesiyle açtı gözlerini Alânur. Makyaj masasının üstünde,vazoda duran papatyalara bakıp gülümsedi.
Ayağa kalkıp duşa girmeden önce papatyaların yanına gitti. Önce elleriyle okşayıp,ardından kokladı.
A: Günaydın...
Diyip yüzündeki gülümsemeyi silmeden duşa girdi.

Duştan sonra hazırlanıp kızının odasına gitti. Kapıyı tıklatıp
A: Beste,gelebilir miyim?
B: Gel,anne

Içeri girdiğinde
A: sen neden şimdiye kadar inmedin aşağıya?
B: Of anneannem şu an birini arıyor konuşmak için. Hiç çekemem onun drama queen'liğini şimdi

Alânur güldü. Gelip onun yatağına oturduğunda
A: Aslında burada olman işime geldi. Sana bir şey söylemem lazım.
B: Dinliyorum,kötü bir şey mi?
A: Hayır...Ya da ne bileyim belki de senin için evet... Beste,biz babanla boşanıyoruz.

Beste'nin merak dolu gözlerindeki merak parıltısı söndü. Alânur endişeyle ona bakarken
A: Bir şey demeyecek misin?
B: Ben de bir şey oldu sandım ya...Boşanıyorsanız niye bana çekine-çekine söylüyorsun ki? "Anne,ikiniz de beni sevmeye devam edecek misiniz?" Diyecek yaşta değilim. Zaten biliyorsun babamla olan ilişkimi. Eğer böylesinin daha iyi olduğuna karar verdiysen seni desteklemekden başka bir şey yapmam.

Alânur rahatlamış şekilde gülümsedi.
A: Bu kadar anlayışlı,olgun olmayı nasıl beceriyorsun?
B: Ben de bazen düşünüyorum bunu biliyor musun? Ne babamda ne de sen de var bu özellik...Kime çektim acaba

Alânur gözlerini kaçırdı.
A: Bilmem...Neyse hadi inelim kahvaltıya yoksa anneannen başlayacak söylenmeye. Bu arada anneannenin hiç bir şekilde haberi olmayacak. Yalnızca boşandıktan sonra "Boşandım" diyeceğim. Yoksa başımın etini yer
B: Anneanneme iyi davranıyım bu günlerde...Malum son günleri

Alânur ters bir bakış atınca gülerek
B: Ne? Yalan mı? Kadının en büyük korkusuydu sizin boşanmanız.
A: Hadi bırak zevzekliği. Ben iniyorum,sen de oyalanmadan gel.

Odadan çıkar.

                                                                        

Ziya Karlı konağına gelmişti. Bu gün çocuklarla konuşacak,Seher'den boşanacağını anlatacaktı.
Peki çocuklar sebebini sorduğunda ne diyecekti?
Mina'ya gerçeği anlatabilirdi,o zaten biliyordu Alânur'la olan durumu. Peki ya Mehmet? O da kardeşi kadar olgun davranabilecek miydi? Mehmet'in huy olarak annesine çekmesi Ziya'yı endişelendiriyordu bu durumda.

Konağa girer girmez oğlunun sesini duydu. Mehmet kahvaltı masasında bir aslan gibi kükrüyordu.
M: Ne demek 'Boşanıyoruz' anne! Bize bir şey sormadan nasıl böyle bir karar verirsiniz!
S: Ben vermedim bu kararı,baban verdi.

Ziya'nın yüz hatları gerildi. Seher'e "Ben gelene kadar bir şey söyleme çocuklara" demişti ama belli ki kadın onu dinlememişti.
Derin bir nefes alıp kendini sakinleştirdi önce ardından oğlunun bağırışlarını duymuyor gibi sakin adımlarla odaya girdi.
Z: Ne oluyor burada?
Dedi en ciddi tonuyla. Mehmet ayağa kalkıp
M: Ooo başkahramanımız da gelmiş! Bunca şey yaptıktan sonra bir de gelip "Ne oluyor?"  mu diyorsun?! Sen daha iyi biliyorsun neler olduğunu!
Z: Mehmet! Sesinin tonuna dikkat et! Karşında arkadaşın yok,baban var!
M: Evet,karşımda bize sormadan bizim hayatımızı etkileyecek bir karar veren babam var!
Z: Mehmet,gerçekleri bilmeden kontrulünü kaybediyorsun! Sakin olursan anlatacağım sana her şeyi!
M: Abi,gel otur,babamı dinleyelim
M: Benim yalanları ve bahaneleri dinlemeye ne sabrım ne de vaktim var. Sana bol şans,Mina!
Diyip bir rüzgar gibi geçti Ziya'nın yanından ve gitti.
Ziya sinirle Seher'e bakıp
Z: Sana "Ben gelmeden anlatma" demiştim!