2015 වර්ෂය
# # # collage
අරලිය ගහේ හෙවන යට ඉදන් මම එයාගෙ සුවඳ ගෑවුණු සුළඟ විඳිමින් සිටියා .එයාගෙ තොල් තත්පරයෙන් තත්පරේට වෙනස් වන හැටි උවමනාවෙන් බලන් හිටියා. මම ඒකට ආස උනත් මම ආස උනේ නෑ එයාව මට නැති වෙනවට . අද අන්තිම දවස. අවුරුදු 6 ක් එයා එක්ක ගෙවපු මනක්කල්පිත ජීවිතේ අදින් අවසන් කරන්න වෙන එකට මම ආස නෑ. පොඩ්ඩක්වත්ම.මෙතනින් පස්සෙ එයා ගෙවන ජීවිතේට අහම්බෙන් හම්බවෙච්ච කෙනෙක් විදියටවත් එයාගෙ මතකෙ මාව රැදෙන්නෙ නැති වෙයි. මට මේක මෙතනින් නවත්වන්න ඕනෙ නෑ. මට ඕනෙ උනේ එයත් එක්ක කතා කරන්න. වේගෙන් ගැහෙන මගේ හදවතත් එක්ක පණ නෑ වගේ දැනෙන කකුල් වලින් මම හිමීට අඩිය තිබ්බෙ එයා ගාවට.එයා ගාවට යන්න මට තිබ්බෙ පොඩි දුරක් වෙද්දි මගේ ඇගේ තිබුන ශක්තිය මට නැතිවුනේ මම එහෙමම ඇඳ වැටෙනකොට. එයා මං ගාවට දුවන් එනවා මම දැක්කා. එතකොටත් මගේ හිතේ තිබ්බෙ එක දෙයයි .
'මාව දාලා යන්න එපා, මිනූ'.
2023 වර්ෂය
"ලියා..... ගිහින් ලෑස්ති වෙන්න. මට ආයි කියන්න තියන්න එපා......"
"ඒත් අම්මා........"
"ලියා. ප්ලීස්.......මේ දේවල් මට ඕනවටත් වඩා ඔලුවට බර වැඩී ළමයෝ......."
අම්මා කියන දේවල් මට තවත් අහන්න ඕන උනේ නෑ. මොන දේ උනත් මම ආදරේ ඔයාට විතරයි...
* * * * * * * * * * * * * * *
"දුව ඇවිත් බලන්න මේ කවුද කියලා.."
මට ඒ කවුද කියලා දැනගන්න ඕන උනේ නෑ. මොකද වෙන කෙනෙක්ට අයිති වෙන්න මම ලෑස්ති නෑ.
එ..එයා....එයා ඇවිත්.......
'මගේ මිනූ........"
End .....................
Thank you soo much for writing this story......
By
Also thank you
veenuwikumsiha
