Romeo&Jungkook

𝑶

Romeo

Romeo ve Juliet gibiydik ikimiz sevgilim

Sürekli mavi gül verirdin bana hatırlıyor musun? Neredeyse, benden gitmeden önce her gün bir mavi gül getiriyordun evimize

Hepsi şu an karşımdaki vazoda bıraktığın gibi duruyor. Tam 8 tane masmavi gül?

Neden maviydi sevgilim? Neden beyaz değildi saflığın simgesi? Neden kırmızı değildi aşkın simgesi?

Neden imkansızlığın simgesi olan mavi güldü?

Oysaki kader imkansızlıkların önüne geçmez miydi?

Hani vardı ya kader ipi bilekliklerimiz

Bedenini yıkarlarken özellikle söylemiştim bilekliğimizin kalmasını.

Beni hala hissediyor musun sevgilim?

Aldığımız günü her saniyesiyle hatırlıyorum.

"Bak Teyung, bunlar kader ipleri! Sadece ince bir ipten ibaret. Ama çiftlerin bağını güçlendirdiği söylenir. Hem bir gün ayrı kalırsak bunlarla hatırlarız birbirimizi. Ne zaman özlesek hissederiz birbirimizi. Ne dersin?"

"Bizim aramızdaki bağı bu ip güçlendirir mi bilmiyorum ama ayrılmayacağımız kısmı kesin sevgilim."

"Ahh, o zaman söz ver Teyung. Hangi koşulda olursa olsun bu bileklik bileğinden başka bir yerden olmayacak, keza benim de. Ben söz veriyorum sevgilim. Bizi ayıran ölüm bile olsa bileğimde kalacak bu."

Hiçbir şey kesin değilmiş oysaki.

Kırmızı bir ip parçası... Herhangi bir yerde bulsam gülüp çöpe atacağım şeye anlam veren sendin Jungkook.

Seni benden alan o kahverengi toprak parçası bile, örtemedi güzelliğini ya

Ölüm bile yakıştı ya sana.

Kimsesizdik birbirimizi bulana kadar
Ve yine kimsesiziz gökyüzünde buluşana kadar

~~