Kendi dünyanın kuruyorsun,ne güzel.
Fark etmedin mi,ne uzak
Kaçıyorsun,evrendeki en guzenli yere
Dışarı bir adımın kalbini kırmasına izin verdiğinde
Dönüş noktan hep burası zaten,
Çember ciziyorsun,dönüyorsun durduğun yerde,
sayıyorsun.
Ruhlarla eğlenen bir kalbim var
Birçok zemini olan birçok köprüsü var
Bazısında ayağın takılır düşersin
Bazısında süzülür gidersin
Bazısı koşturur duymadığın heyecanı telafi etmek için
Bazısı, yeşillikler içinde, görmediğin yıldızlar için sırtını dayatır
Hayallerinin mükemmelliği,
imkansızlığı ile birlikte büyüyor
Bu yüzden vazgecilmez ya
Bu yüzden ağlıyorsun ya
Hayaller seni
ağlatıyor,
gülümsetiyor,
kızdırıyor.
Düşünceler
uyutmuyor seni,
başını ağrıtıyor,
delirtiyor.
İçindeki boşluk devam ettirmeye zorluyor seni,bunlara.
Tekrar tekrar aynı şeyler yaşanıyor,
üst üste,
Aynı odada.
Bu melankolik hava seni ne kadar uyuştursa da,
Sadece içinde yaşadıklarınla ölemezsin
Ya da daha az acımasız olani:
Sadece hayal kurarak yaşayamazsın.
(Şiirin teması biraz karışık:aşırı düşünme diyelim:))
