මාලිගය ඉදිරියේ සුවිසල් අඹ රුක් සෙවණේ පිහිටුවා තිබූ ලී බංකුව මත හිඳ තේජවන්ත මාලිගය දෙස දෙනෙත් නොපියවා බලා සිටි මිත්ථ සිය ගණනක් වූ කාමර පිරි මේ බලකොටුවක් වන් ගෘහය තුල ගත කල දස වසරක දිවිය පුනරාවර්ජනය කලේය.
සොලොස් වියැති කුඩා, කෙසඟ කොලු ගැටයෙක් ලෙස මාලිගයට කුදලාගෙන විත් සිර කර තැබුණු හේ දැන් විසි හය වියැති පිරිපුන් තරුණයෙකි. යෞවනයේ හිනි පෙත්තටම නැග සිටින, යකඩ වන් සවිමත් පියයුරු, මල්ලව පොර ශූරයෙකුගේ මෙන් මාංශ පේශී එකින් එකට වෙන්ව බේරී සවිමත් උන උදරය, හැඩි දැඩි අතපය, තෙල් පැහැ දිලිසෙන සම කියාපෑයේ මාලිගයේ සිරගත දස විය මිත්ථට කිසිදු අඩු පාඩුවක් නොකල බැවය.
කුඩා කල සිට නිවස වූ තම ගම්මානයට නුදුරු වනය අසබඩදී හැඩි දැඩි පුරුෂයන් පිරිසක් විසින් බලහත්කාරයෙන් කුදලාගෙන අතපය ගැට ගසා මාලිගයේ කුටියක් තුලට පිදුරු මිටියක් මෙන් විසි කර දමා ගිය දිනය මිත්ථට මතක් විය. ඉන් පසුව ඡන්න විසින් පැමිණ වේලී ගිය තොල් පටවල් ලාවට අත ගෑ අයුරු, ඡන්නගේ සේවකයන් පැමිණ කිසිදා නොදුටු නාන කුටියක් තුල නාන තටාකයක බස්සවා තමාගේ නිරුවත් කය සිහින්ව පිරිමැද සේදූ අයුරු, එදින රාත්‍රියේ මුල්ම වරට සිටු මාලිගයේ මුළුතැන්ගෙයින් ලද රස මසවුලින් පිරි ආහාරය යන සියල්ල අද ඊයේ සිදු වුනා සේ මිත්ථගේ ඇස් මානයේ විචිත්‍රව මැවි මැවී පෙනෙන්නට විය. මෙහි පැමිණ සතියකට පමණ පසු නිහඬ රාත්‍රියකදී ඡන්න හා යහනේ ගෙවුණු පලමු රැය, ඡන්නගේ නග්න සිරුර හා තමාගේ නග්න සිරුර එකිනෙක වෙලී ඇතිල්ලී මැවූ මිහිර, ඡන්න සිනිඳුව මහත් ආදරයෙන් තම දෙතොල් සිපගත් විට ලැබූ ආශ්වාදය මිත්ථගේ මතකයේ සදා නොමියෙන ලෙස තැන්පත් වී තිබීම දස වසකට පසු අද දිනයේදී මිත්ථට පවා පුදුමයක් විය. ගමේදී චණ්ඩියෙක් ලෙසින් ප්‍රකටව සිටි තමා එදින රාත්‍රියේ ඡන්නට කිසිදු ප්‍රතිරෝධයක් නොදක්වා කීකරු මුව පොව්වෙක් මෙන් ඔහුට අවනත වූයේ මන්ද යන්න මිත්ථට අදටත් අභිරහසකි.
ඒ දිනයේ පටන් ආරම්භ වූ ඡන්නගේත් මිත්ථගේත් රති කෙලි වරෙක මුල් දිනයේ මෙන් සියුමැලිවද, වරෙක බොහෝම ගොරහැඩිවද සිදුවෙමින් පැවතිණ. කාලය ගත වී ගියද, නගරයේ මහා සිටු ඡන්න, ගමේ සිට කුදලාගෙන ආ මිත්ථට දැක්වූ සෙනෙහස කිසිදා අඩුවක් නොවීය. මිත්ථ ඡන්නගේ මනහරය විය, රස මසවුල විය, සුවඳ පානය විය, විටෙක මත් පානයද විය. දහවල් කාලය මුලුල්ලේ ව්‍යාපාර හමුවේ තැලී පොඩි වී යන ඡන්න රෑ නිදි යහනේදී මිත්ථව තලා පොඩි කර දැමීමට පසුබට නොවීය. මිත්ථගේ වැඩෙමින් තිබූ කලව මත හිස තියාගෙන සිවිලිමේ ඇඳ තිබූ රටා බැලීමටද හේ අමතක නොකලේය. ඡන්න සැබැවින්ම මිත්ථට ආලය කලේය. මිත්ථද ඡන්නට පෙරලා ආලය කරන්නට අමතක නොකලේය. නමුත් මිත්ථ සැමදා මාලිගයේ සිරකරුවෙක් විය. ඡන්න කිසිම දිනක, කිසිම හේතුවක් මත මිත්ථව මාලිගයෙන් පිට නොයවා සිටීමට වග බලා ගත්තේය. මිත්ථ වෙනුවෙන්ම විශේෂ ආරක්ශක සේනාවක්, සේවක මණ්ඩලයක් පිහිටවූ හේ, මිත්ථ මාලිගය තුලදී ඔහුට අවශ්‍ය සියලු දේ ලබාගන්නා ලෙසට වැඩ කටයුතු සකස් කලේය. මිත්ථද අවස්ථාව හොඳින් කියවා අවබෝධ කරගැනීමට සමත් විය, කෙදිනකවත් ඡන්නගෙන් නිවසින් පිට වීමට ඉල්ලීමක් නොකිරීමට හේ ප්‍රවේශම් විය. මිත්ථ රහසින් ඡන්නගේ සිරකරු වී සිටීමට ප්‍රිය කලේය. නමුදු වරෙක ඔරොප්පු මූණක් මවාගෙන එයට විරෝධය පෑමටද අමතක නොකලේය. මිත්ථගේ විරෝධය හුදෙක් ප්‍රේම ආරාධනයක් බව දන්නා ඡන්න එවන් වෙලාවට මිත්ථට නොඅඩුව ආදරය කිරීමට අමතක නොකලේය. මිත්ථ ඡන්නගේ විශාලම මෙන්ම කැමතිම ව්‍යාපාරය විය. අනිත් සියලු ව්‍යාපාර මිත්ථගේ පසුපස පෙල ගැසී අවධානය ඉල්ලා හඬමින් සිටියහ.
