Bize Yalan Söylediler
Yaramın merhemi değil
Ancak tuzu oldu zaman.
Kötü günler bizi beklerken
Umut sadece bir yalan.
Serzenişim sana değil
Hilkatimden var olan.
Toprak bizi beklerken
Yaşamak sadece alışkanlıktan.
Yalnızlık Kötü Huylu Bir Hastalık
Elimde rasgele bir gazete,
Dudaklarım kıpırdamadan okuyorum.
Manzara gören ev, kapalı perde.
Öylece yaşayıp gidiyorum.
Ne bulut bulut kaplanmış gökte,
Ne toprakla suyun kaynaştığı yerde,
Ne bir seste ne de aldığım nefeste,
Tek nebze huzur bulabiliyorum.
İnsanlara sefilim, yok hiç kimse.
Yaslanacak sırt, tutacak el de.
Mutluluk kayıp, yüreğimde
Taşkın acılarla yetişiyorum.
Kötü huylu bir hastalık bedenimde
Oturup biraz düşününce
Şu çirkin böcek bile
Uzak duruyor benden, ona üzülüyorum.
17
Oyunlardan, masum anlardan
Nasıl ayırdıysa yıllar acımadan
Yol oldular geri dönülmez bir çıkmaza
Eşiğindeyken yetişkinliğin artık kaçamam da
Duvara asılı küçüklüğüm, tahtadan beşiğim...
İlk kez öğrenir gibi herşeyi, sil baştan
Yaralanıp düştüğümde yahut karnım acıktığında
Anneme seslenebilmek isterdim hala
Şimdi ben koşacağım yardıma
Ve anne olacağım çocukluğuma.
