do not cry, seungchan

yedi.

sevgili chan,

böyle şeyler yazmakta iyi değilim senin gibi ama artık benim de birşeyler yazmam gerektiğini düşündüm.

okula birkaç gündür gelmememin sebebi annemin göndermiyor olması ve yanında  ko adamın. o adam benim babam değil, kim olduğunu bilmiyorum ama bana zarar veriyor ve ben... o yüzden ağlıyordum... annemle birlikte canımı yakıyorlar.

insanların beni neden sevmediğini öyle davrandıklarını bilmiyordum ama artık anlıyorum. annem hakkında kötü şeyler söylüyorlar ve annem onların dediği gibi biri, o kötü bir kadın.

bütün bunların yanında benimle ilgilenip bana mektuplar yazmak beni mutlu ediyor. senin mektuplarını okurken ağlamıyorum, canım yanmıyor. sana bu yüzden teşekkür ederim. bana iyi davranan tek insan sensin sanırım.

bu okul çıkışı size gitmek isterdim beraber oyun oynamayı, resim çizmeyi. ama ailen benim gibi birini istemezler ve onlarla aran sanırım pek iyi değil sanırım, seni istemediklerini söylemiştin. onlar senin kıymetini bilmiyor olmalılar chan, ben seni yanımda istiyorum.

o yüzden okul çıkışı sahilin yanındaki parka gidelim, orayı biliyorum çünkü evime gitmek için oradan geçmem lazım.

ama anneme söylesem bana izin vermez bu yüzden ondan izin almadım pek merak ediceğini de düşünmüyorum açıkçası.

senin annenlerin de izin vericeğini sanmıyorum çünkü evlerimiz birbirine uzak, zıt yönlere gidiyoruz eğer benimle gelmek istersen onlardan izin almadan gelmelisin. bu biraz yanlış gelebilir ama eğlenceli olur bence.

belki denize de ineriz hatta, ben her zaman iniyorum güzel bir yer.

her neyse kabul edersen çıkışta yanıma gel lütfen.

çıkışta görüşürüz ve,

ağlamıyacağıma emin olabilirsin seninleyken ağlamam.

______________________________________________

bi dahaki bolum final