Reincarnated as Wife of a Young General

Chapter 1. Lost

"Ughh"

Pagmulat Ng mata ko kasabay Ng sinag Ng araw na tumatama sa mukha ko ay bumangon ako. Sobrang sakit Naman nang katawan ko. Wala akong matandaan na may ginawa ako para manakit nang ganito ang katawan ko.

Teka lng ano namang kasuotan ang suot ko ngayon? Isang ankle boots at army uniform?
Malayo din ang lupa sa paningin ko. Feeling matangkad ka naman Yanna.
Nasaan nga pala ako? Gubat? Sa may bangin? Nako po ano Naman kayang nagyari, bat ako napunta dto.

Sinimulan ko nang lakarin ang walang daan na gubat. Bahala na kung saan mapunta, hindi ko rin Naman to alam eh. Pagkatapos nang mahabang paglalakbay nakakita ako Ng bario.

"Hyss mabuti Naman, uhaw na uhaw na ako eh" at tumungo nanga paroon.

*****
"Salute to lieutenant Mamotos. We are back sir" Greetings of army for their reintegration to their superior.

"Thank you for your service to this country. Your bravery, sacrifices, time and strength do not go unnoticed. We will always be indebted to all of you for all that you have given to this country, for working hard and keeping the country safe" Mahabang litanya Ng lieutenant

A message to all the soldiers from battlefield. Their superior knows that they feel mental illness after the war such as anxiety, hallucinations and depression. Maaring mabawasn nito ang mararamdaman nila.

"General Haxley " pagsalute Ng lahat nang nasa silid. Malalamang na mataas ang posisyon nito sa kahit sino sa loob dahil sa pagbibigay respeto.

Lumingon ito na tila ba may hinahanap sa mga nagbalik.

"Where's sergeant Gallien?" malamig nitong tanong.
Bagaman takot ang ibang sagutin ito ay mas mabuting bigyan ito nang kasagutan.

"I'm shocked and saddened by this devastating news general but sergeant Gallien didn't make it" maraming nagluluksa sa pagkawala ng isang magaling at mabuting kasamahan ngunit parte iyon Ng trabaho nila.

You enter army and ready to die for the country. Iyon din ang isa sa mga pinangako nila sa bansa.

"Have you seen her die in the war?" Tanong parin nito sa malamig na paraan.

"No sir"

"Then don't say she didn't make it. And how can you go back without even looking for your colleagues?"

" The situation makes us general" sagot Ng Kapitan

"And what situation it is" mababatid mong seryoso sya sa usapan. At natural lng iyon.
Kunsabagay dapat nga Naman alam mo ang nangyari sa pinaumunuan mo kahit pa anong sitwasyon meron kau

"That is----" pinutol nang heneral ang dapat sasabihn Ng Kapitan

"Okay that's enough. Go back to camp and rest "

"Yes, Sir" Saludo nang lahat.

3rd Person POV

Nasa opisina ngayon ang Heneral. Iniisip kung nakaligtas ba o tuluyan na ngang wala ang sergeant na iyon.

Sa totoo lng Wala Naman syang dapat ipag alala. Oo, hindi nga sya nag-aalala, natanong nya lng iyon dahil iyon Naman ang nararapat, ang hanapin ang wala.

Bagaman iyon ang kanyang inisip ay hindi parin mawala sakanyang isipan ang dalaga. First of all he didn't give a warm words before the battle and never give a warm expression and just a cold one.

A/N: Since this is the first time I publish a story, the flow is not clear