რამდენიმე დღის შემდეგ ვეგასმა პიტი საავადმყოფოდან კინის მიერ მომზადებულ უსაფრთხო ადგილას წაიყვანა.
თავდაპირველად, როდესაც პიტმა დაინახა ვეგასი, მას შეეშინდა, მაგრამ რამდენიმე დღის შემდეგ ის გაქრა. ვეგასი ერთადერთი ადამიანია, რომელსაც პიტი ხედავს, ასე რომ ნელ-ნელა ეჩვევა ვეგასს, ის თავს დაცულად გრძნობდა, როცა მის მახლობლად იყო და იწყებს ჭამას რასაც ვეგასი აჭმევს.
მაგრამ პიტი მაინც არ ლაპარაკობდა.
ის მაინც უიმედოდ იყურება ერთი მიმართულებით. ერთადერთი ადამიანი, რომელსაც ის პასუხობს არის ვეგასი. ხანდახან თავს აბრუნებს და უყურებს, როდის ელაპარაკებოდა ვეგასი.
ასევე, ვეგასს ძალიან უკვირდებოდა, სად შეეხებოდა პიტის სხეულს და თუნდაც იმ სიტყვებს, რომლებიც მან უთხრა პიტს. ერთი შეხება მაინც შეახსენებს პიტს იმ ინციდენტს.
მათმა კავშირმა თანდათან დაიწყო ძლიერი ფორმირება.
მაგრამ ყოველთვის ძილში პიტი ყვიროდა და იბრძოდა. ყოველთვის, როცა ვეგასი მის გვერდით იყო და ანუგეშებდა.
რამდენიმე დღის შემდეგ აიიმ ვეგასთან დარეკა.
აი: ყველაფერი მზადაა როგორც შენ თქვი.
ვეგასი: ეს კარგი ამბავია, მადლობა დახმარებისთვის.
აი: ვეგასი….
ვეგასი: კი?
აიი:...........არა, არა, არაფერია.
ვეგასი: კარგი
ვეგასმა დაკიდა ზარი, მაგრამ მისთვის დიდი გამოწვევა იყო პიტი მოემზადებინა უფრო შორს სამოგზაუროდ.
ისინი საავადმყოფოში წავიდნენ პიტის შესამოწმებლად და შეხვდნენ ექიმ ტინს, რომ მიეღოთ რჩევა ამის შესახებ. ვეგასი ძალიან შეშფოთებული იყო, რადგან პიტი ჯერ კიდევ სუსტ მდგომარეობაში იყო.
ამ დროისთვის ექიმი ტინი და ვეგასი კარგი მეგობრები ხდებიან. ისინი იმავე ასაკის იყვნენ.
ექიმი ტინ: ვეგასი თქვენ კარგად გესმით მედიცინა. ადრე თუ ისწავლე. ხანდახან ვგრძნობ, რომ ჩემს კოლეგას ველაპარაკები.
ვეგასი: ცოტა
ექიმი თინი: ჯანდაბა, ექიმი არ იყავი. მესმის, რომ ძალიან ნიჭიერი ხარ. თქვენ უნდა იყოთ ექიმი ვეგასი.
ვეგასი უბრალოდ იღიმება.
ექიმი ტინი: კარგი, შეგიძლია შენი პიტი ახლავე წაიყვანო. ფრთხილად იყავი იქ.
ექიმი იღიმის. ვეგასი საწოლზე მჯდომ პიტთან მივიდა. მან პიტს თავზე ხელი დაუკრა.
ვეგასი: მზად ხარ?
ვეგასმა ღიმილით ჰკითხა პიტს. Ის იღებს
პიტს ხელი მოხვია და საწოლიდან ნელა ჩამოიყვანა. ვეგასმა პიტი მანქანამდე მიიყვანა. მერე წავიდნენ.
მას შემდეგ რაც ისინი ქალაქიდან გავიდნენ, ვეგასმა თავისი მანქანა SUV-ზე გადართო. მისი ტელეფონიც შეიცვალა. ვეგასმა პიტს სახეზე ასფარა და თავზე ქუდი დაიფარა, რომ ვერავის ეცნო. ვეგასს ასევე ეკეთა ნიღაბი, ქუდი და სათვალე, რომ სახე დაეფარა.
ვეგასს ეს ყველაფერი მშვენივრად ჰქონდა დაგეგმილი. მხოლოდ ვეგასმა იცოდა, რა მოხდებოდა. ვეგასი ფრთხილად იყო, რომ არავის კვალი არ დაეტოვებინა.
გრძელი მგზავრობა იყო. ვეგასმა განაგრძო მგზავრობა. ვეგასისთვის დიდი შვება იყო, რომ პიტმა განაგრძო ძილი მოგზაურობის დაღლილობის გამო. თხუთმეტ საათზე მეტი მგზავრობის შემდეგ ვეგასის მანქანა სოფლად შევიდა
მოგონებებმა დაიწყო ვეგასის გონებაში დატბორვა. ბნელმა მოგონებებმა დაფარა მისი ბედნიერი მოგონებები და მის გულში შევიდა.
მან გრძელი შვებით ამოისუნთქა.
"მაშინ ისევ აქ მომიწია მოსვლა"
თქვა თავისთვის ვეგასმა.
იმ ბნელმა მოგონებებმა დააზარალა ვეგასი. მაგრამ მან იგრძნო სინათლე, რომელიც გამოდიოდა მისი გულის სიბნელიდან. მძინარე პიტს შეხედა. მხოლოდ მისმა ყურებამ გააქრო ვეგასის ყველა სევდიანი გრძნობა.
ვეგასი: შენ ახლა ერთადერთი შუქი ხარ ჩემს ცხოვრებაში, პიტ, შენს გარეშე ერთი წამითაც ვერ ვიცხოვრებ. მე იმდენი ვარ შენთვის პიტ.
პიტის ლოყებს შეეხო და განაგრძო მგზავრობა.
