AlaZiy Yeniden

Yabancı (12.bölüm)

___________________________________________
Selam arkadaşlar. Keyifli okumalar ❤
___________________________________________

Alanur kapıdan girdiğinde gördüğü ortam, saatler önce kendini dışarı attığı anda pek mümkün görünmüyordu. Sessiz ve sakince içeri giriyordu, arkasından birinin sarıldığını hissedince hemen durdu. İçinden kim bu diye geçmedi değil. Ama biliyordu hissediyordu.

[Demekki gitmemiş, ben ne kadar git demiş olsam bile gitmemiş. Gitmese ne fark eder ki, beni hatırlamıyor, bu çok daha ağır değil mi!? Napayım? Göğsümün sol'unda içimde bir şey varya hani, ben ona söz geçiremiyorum. Bana bir adım yaklaşması aklımı durduruyor. Herkese karşı güçlü dik olan Alanur kaybolup onun yanında bir kedi yavrusuna dönüşüyor. 27.02.1994 o günden bugüne kimsenin görmediği Alanur'a dönüşüyorum. Benim içimde kelebekler yuva kurmasına sebeb olan insan, şimdi arkamdan bana sarılmış duruyor, bende arkama bakıp başımı göğsüne yaslayıp sarılmak istiyorum, hayır, hayır kendine gel Alanur, daha bugün sabah sana siz kimsiniz, benim karım Seher nerde demedi mi? O masum gözleriyle bunları sormadımı? Bir zamanlar "gözlerin beni yakıyor" diyen o adam, şimdi gözlerine dik bakıp Seher nerde demedi mi, peki neden ben o bebek gözlere bakarken onlarla konuşmadım, konuşmamak için gözlerimi kaçırdım, korktum mu? Onlardan da aynı cevabi alıcam diye korktum mu? Bilmiyorum artık hiçbir şeyi bilmiyorum. Ne aklımla ne de kalbimle adım ata biliyorum. Ama ne olsa olsun şimdi aklınla hareket edeceksin, aklını seçeceksin!]

Alanur: Ziya bey siz yalnış insana sarıldınız. Olurda karınız görür falan. Kesmesin sonra tavuk gibi

Dedi ve Ziyanın kollarından çıktı

Ziya: Hayır ben şu anda karıma sarılıyordum

Alanur: Ben Seher değilim, Alanur'um. Herhalde karanlıktan böyle oldu. Seher bu evde yaşamıyor evinize gidin.

[Her nekadar ismimi tekrar etmek canımı yakıyor olsada, onun beni hatırlamadığını unutmamak için, kendi yüreğime kendim bıçak saplıyordum. Bir gün olurda, kendi ismimi unutur ama onunkunu asla unutmazdım, unutamazdım. Hem yüreğine, bir ağaca kazınmış gibi kazınan isim, nasıl unutulur ki?]

Ziya: Hatırlarsan biz Seher'le boşandık, karım değil o benim, ben herşeyi hatırlıyorum Alanur

Dedi ve elini tutmak için bir adım yaklaştığında, Alanur bir adım arkaya gitti

Alanur: Herşeyi hatırlıyorsunuz demek, iyi, ama şunu da hatırlayın, biz evlenmedik ben sizin kadınınız değilim

Ziya: Bırak siz demeyi, yabancı gibi hissediyorum kendi...

Ziya lafını bitirmeden

Alanur: Zaten öyle değilmiyiz, en azından senin için yabancıyım, çünkü insan sevdiği de değil, tanıdığı insani unutmaz,  ancak yabancı olursa unutabilirsin, daha bugün sabah beni hatırlamıyordun. Bu da senin için kim olduğumun ispatı. Ama doğruya doğru sen bana yabancı değilsin, olamazsın, bir gün her şeyi, her kezi, hatta kendimi unutabilirim ama seni değil!