I Hate To Love You

23ο κεφάλαιο

Το επόμενο πρωί ξύπνησα αγκαλιά με τον Τομ.
Κοίταξα το κινητό μου και η ώρα ήταν 9:25 .

Έτσι κι αλλιώς δεν θα πήγαινα σχολείο με όλα αυτά που έγιναν.
Κατέβηκα κάτω στην κουζίνα και δεν είχε ξυπνήσει κανένας .

Καθώς έφτιαχνα πρωινό νιώθω δύο χέρια να αγκαλιάζουν την μέση μου .
Ήταν γυμνασμενα οπότε κατάλαβα πως ήταν ο Τομ .
Του έδωσα ένα φιλί και συνέχισα να φτιάχνω το τοστ.

- Γιατί δεν μου είπες καλημέρααα. Μου λέει μισοκοιμησμενος

- Γιατί νυσταζωωω

- Κι εγωωω. Θα κάνω να κάτσω λίγο στον καναπέ . Μου φτιάχνεις κι εμένα ένα τοστ;

- Ναι φυσικα.

Αφού έφτιαξα τα τοστ πήγα να κάτσω στον καναπέ αλλά πάλι τον είχε πάρει ο ύπνος
Έτσι, τον σκέπασα με μια κουβέρτα και εβαλα στο τραπεζάκι δίπλα του το τοστ με ρνα ποτήρι νερό , και πήγα σπίτι μου να ετοιμαστω

Έβαλα ένα αουτφιτ με το παντελόνι που πήρα χθες
Και έκανα ένα απλό μακιγιάζ

Πήρα το σκειτμπορντ και πήγα μια βολτα

Πέρασε αρκετή ώρα και αποφάσισα να πάω στον Τομ

Όταν μπήκα στο σπίτι είδα πως κοιμόταν αλλά είχε ξυπνήσει ο Μπιλ

Τοτε , κατεβήκαμε κάτω και είδαμε τον Τομ ξύπνιο .
Καθίσαμε στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση και κινητό .

Πέρασε πάλι κάνα μισάωρο οσπου το κινητό του Μπιλ χτυπάει . Αυτός το σηκώνει και μόλις τελειωσε έδειχνε λυπημενος. Ψυθιριζει κάτι στον Τομ και αυτός γνωρίσουμε καταφατικα.

Τότε ξεκινάει ο Τομ

- Εμμμ λοιπόν Μαρία . Θέλουμε να σου πούμε κάτι πολύ σημαντικό

- θα της το πω εγώ Τομ εσύ θα πεις βλακεια.

- καλά πες το εσύ

- Θα πάμε σε περιοδία στην Αμερική

- Αυτό είναι ωραίο παιδιά! Γιατί είστε λυπημένοι?

- Γιατί θα είναι για......

- 2 βδομάδες;

-οχι

- τότε πόσο?

- ... ε- ενάμιση μήνα

-ΤΙ

- ναι και εμείς τώρα το μάθαμε . Συγγνώμη για αυτό

Μου λέει με δάκρυα στα μάτια

- Έλα ρεε δεν πειράζειι θα μιλάμε κάθε μέρα . Πότε θα φύγετε ?

- Σε 3 ώρες

-ΤΙΙΙ

-ναι. Και πρέπει να ετοιμάσουμε τα πράγματα αμέσως

- εντάξει τότε εγώ θα πάω σπίτι για να μην σας ενοχλώ

Με το που βγήκα έξω, άρχισα να κλαίω . Δεν μπορούσα να το κρατήσω αλλο μέσα μου αλλά δεν ήθελα να τους στεναχωρήσω.

Έκλαιγα ασταμάτητα για περίπου 1 ώρα μέχρι που άκουσα έναν χτύπο στην πόρτα .

Την ανοίγω και τους βλέπω και τους 4 και απέξω μια λιμουζίνα.

- Μαρία τελικά θα φύγουμε τώρα ..... λένε πως δεν μπορούμε να αργήσουμε παραπάνω . Αλλά μπορείς να έρθεις μαζί μας στο αεροδρόμιο....

- μα φυσικά και θα έρθω παιδιά .. πάμε

Σε όλη τη διαδρομή ημασταν σιωπηλοί .
Αλλά εγώ και ο Μπιλ κλαιγαμε και ο τομ είχε βουρκωσει. Του έφυγε βέβαια 1 δάκρυ αλλά το σκούπισε αμέσως

Μετά από λίγο φτάσαμε στο αεροδρόμιο.

Αφού οι υπόλοιποι έβγαλαν τις βαλίτσες τους,
Ήρθε η ώρα να τους αποχαιρετήσω

Πρώτοι με αγκάλιασαν ο Τζορτζ με τον Γκούσταβ και έφυγαν γρήγορα για το αεροπλάνο.

Τότε , ήρθε το πιο δύσκολο κομμάτι: ο Τομ και ο Μπιλ .

Πρώτα αγκάλιασα τον Μπιλ που έκλαιγε ασταμάτητα και όλο το αιλαινερ είχε πασαλειφτει σε όλο του το πρόσωπο.

- Θα μου λείψεις Μαρία . Θα μου λείψεις παρά πολύ .

- Και εσείς θα μου λείψετε Μπιλ . Δεν ξέρω τι να κάνω χωρίς εσάς

Τότε ήρθε η ώρα του Τομ οπόυ έτρεξα να τον αγκαλιάσω .

Με αγκαλιασε τόσο σφιχτά λες και θα ερχόταν το τέλος του κόσμου. Και τότε άρχισε και εκείνος να κλαίει .
Ναι καλα ακούσατε .

- Μαρια το ξέρεις πως από την πρωτη φορά που σε είδα ήξερα πως είχες κάτι το σπουδαίο.
Την καρδιά μου. Και άμα πάθεις κάτι ξέρεις πως δεν θα αντεξω χωρίς εσένα .
Να προσέχεις...

Μου λέει και με φιλάει γλυκά . Εμένα μου φάνηκαν για ώρες

- σ αγαπώ Τομ . Του λέω και τον κοιτάω στα μάτια

- κι εγώ Μαρία....
⋆┈┈｡ﾟ❃ུ۪ ❀ུ۪ ❁ུ۪ ❃ུ۪ ❀ུ۪ ﾟ｡┈┈⋆