mafia and doctor/ Chanmin

4

"Merhaba chan bey"

Chan yeniden koltuğa oturdu seungmin baktı

"Ah şuan istediğimiz kadar konuşabiliriz"

Chan seungminin gözlerine kilitlendi öylece gözlerine baktı

"Evet chan bey artık anlatır mısınız ?"

Chan derin nefes aldı

"Son günlerde krizlerim çoğaldı elbette ama benim suçum değil sinirlenince geliyor"

Seungmin
"Sizi sinirlendiren şey ne?"

"Sizi demesek oluyor mu doktor bey?"

Seungmin
"Tamamdır. Seni bu kadar sinirlendiren şey nedir?"

"İnsanlar"

"İnsanlar mi? Ne yaptılar sana bu kadar nefret ediyorsun ki?"

Chanın elleri titremeye başladı
"Nefret ediyorum"

"Nelerden?"

"Kendimden insanlardan ne varlık varsa nefret ediyorum."

"Ah... peki hayatında biri varmı?"

"Hayır yok istemem de zaten berbat hayatıma birini sokup daha da berbatlaştırmak istemiyorum."

"Neler yaşadınız?"

Chan durdu gözlerini yere dikti

"Yani çocuklukta neler yaşadın? Chan bey bana herşeyi açıklayabilirsin"

Chan ona baktı
"Bana chan bey diye seslenme. "

Seung başı ile onayladı
"O zaman chris desem?"

Chan sinirle bağırdı
"O PISLIĞIN ADINI ANMAK BANA CEHENNEMI ANIMSATIYOR!"

"Sakin ol lütfen chris sen değil misin?"

"Ben chris falan değilim hiçte olmadım anladın mı ben bangchan olarak geldim bu dünyaya chris diye değil"

"Chris kim?"

Chan durdu boğazını temizledi

"Ikiz kardeşim..."

Seungmin şaşırdı boğazını temizledi

"Nerede o?"

"B-beni öldürmeye çalışıyor"

Seungmin derin bir nefes aldı

"Devam et"

Chan
"Çok küçüktüm ... sinir hastası oldum psikolojik baskılar başarısızlıklar.. ailem ben çok küçükken beni satmaya kalkmış..defalarca kez 10 yaşında bıçaklandım para için pavyonlara gittim taciz edildim"

Seungminin tüyleri diken diken olmuştu derin bir nefes aldı

"Anladım..."

"Anlayamazsın doktor"

Seungmin başını eğdi chan dolu gözlerine ne kadar karşı çıksa bilr gözünden 1 damla yaş aktı onun için hayat zordu

"Peki neden hayatına biri almak istemiyorsun?"

"Sevmekten korkuyorum"

"Nasıl yani?"

"Sevmekten korkuyorum. Beni bırakmasından korkuyorum"

Seungmin chanın dolu gözlerine gözlerini sabitledi

"Bence birini sevmeyi dene"

Chan kafasını salladı hayır anlamında derin bir nefes aldı

"Hem senin varmı ? Sende onu sevip üzülmek ister misin ha?"

Seungmin ellerini birleştirdi

"Chan bey-"

Birden şimşek çaktı yağmur yağmaya başladı chan gözlerini cama çevirdi
Derin nefes aldı

Seungmin
"Bugünlük bu kadar yeter bence"

Seungmin ayağa kalktı chana kalktı ikisi dışarı çıktılar

"Off yağmur da yağacak yeri buldu"

Chan etrafa baktı
"İstersen seni evine bırakabilirim"

"Ama-"

"Bu yağmurda ıslanmaktansa benimle gelin"

Seungmin kabul etti ikisi chanın arabasına bindi

Chan arabayı çalıştırdı yol boyu konuşmadılar

Seungminin evine geldiler seungmin şaşırarak

"Ama ben yolu tarif etmemiştim-"

Chan derin nefes aldı
"Boşver iyi geceler"

Seungmin gülümsedi
"Teşekkür ederim"

O an chan anladı ki seungminin gülüşünün güneş gibi ısıttığını seungmin arabadan indi ve eve girdi

Chan seungun gülüşünü aklından çıkaramayacaktı

Belki bir süre sonra çıkardı

Bilemiyordu

Çıkamazdı

Gözünün önüne geliyordu.