Say My Name- Sope

2 🍂

"Taehyung! Ayh hoş geldin." İşim sonunda bitmişti ve bar kapanmıştı. Taehyung beni işten almak için geldiğinde ne kadar mutlu olduğumu anlatamam.

"Neler yaptın bakalım?" Ben masaları silerken sorduğu soruyla gülümsedim.

"Halay çekiyorum herhalde."

"Tamam bir şey demedim." Yanımda duran bir diğer bezi alarak o da bana yardım etmeye başladı.

"Gerek yok teşekkürler Taehyung."

"Olmaz öyle. Bugün işlerim olmasaydı senin yanında dururdum." Dursaydın kesin karakolluk olurduk.. diye içimden geçirdim gülerek.

"Hoseok ben kapatırım sen git." Jungkook'un bana seslenmesiyle ona döndüm.

"Tamam Jungko-" Taehyung'a döneceğim sırada Jungkook'a donakalmış bir şekilde baktığını gördüm. Manyak yine mi...

"Tae?" Taehyung'u sarsarak kendine gelmesine yardımcı oldum.

"He? ne?" Sonunda kendine gelmişti. Umarım Jungkook'a tutulmamışsındır Taehyu-

"Vayy anam babam be!" Ya hayır! Bu kadar çabuk rezil olacağımı tahmin etmemiştim. Jungkook Taehyung'un bağırtısıyla bize döndü.

"Bir şey mi dedin?" Jungkook Taehyung'tan yanıt beklerken bizim Taehyung hayallere dalmış, hiç ses etmiyordu.

"Yok bir şey demedi o" Jungkook'a yalancı gülümsememi sunarak Taehyung'u kolunda tutup dışarı çıkarttım.

"Yarın da seni bırakırım."

"Gerek yok kendim gelirim."

"Olmaz öyle buralar pek tekin değil."

"Jungkook'u görmek için bırakacaksan kalsın gerek yok." Taehyung anında kaşlarını çattı omuzlarımdan tuttu. Yüzüme yaklaşarak konuştu.

"Cidden böyle mi düşünüyorsun?" Yüzündeki kızgın ifadeyi gördüğümde hemen kafamı sağa sola sallayıp gözlerimi korkuyla kıstım.

"Doğru düşünüyorsun amına koyayım. Her gün geleceğim." Omzumdan tutmayı bırakıp alayla güldü.

"Taehyung."

"He?" Sakince kulağından tutarak sıktım.

"Aiş Hoseok! Ahh! Bırak la- lan! piç!" Kulaklarını daha çok sıkarak yüzüne doğru konuştum. Şuan beni çok sinirlendirmişti gıcık.

"Şerefsizsin Taehyung."

"Evet öyleyim." Beklemediğim bir anda üzerime tüm ağırlığını vererek beni ve kendini yere düşürdü. Salak.

"Ah!" Kafamı tutarken gözlerimi sıkıca kapadığımı yeni fark ediyordum. Gözlerimi açtığımda elindeki poşetle bizi donuk bir şekilde izleyen Jungkook'a bakarak üzerimdeki Taehyung'un kafasına vurdum.

"Napıyorsun be-" Jungkook'u görmesiyle anında toparlanmış, aceleyle üstünü düzelmişti.

"Sağol canım ya." Taehyung'un bakışları bana döndüğünde yerimde ya sabır çekerek ayağa kalktım.

"Ayh kafam!"

"İyi misiniz?"

"Evet çok mükemmeliz sen?"