Jealous of what you have.

8. Afscheid.

Trigger warning: Zelfmoordneigingen.

Point of view: Milo.

Ik open de notities en zie inneens een lange tekst, de titel luidt "Afscheid". Hij heeft een datum genoteerd, 6 september, dat is over een week. 6 september is wanneer ik en mijn (ex)vriendin echt een stel waren. Ik schud even mijn hoofd en lees de tekst door. Na het lezen krijg ik een harde brok in mijn keel en wateren mijn ogen. Op die dag, die dag zou Matthyas het Lam er niet meer zijn. Ik zit even rechtop en ik denk na. Dit is allemaal mijn schuld, mijn schuld dat hij in zo'n erge depressie viel.

Afscheid.

6 september.

Ik kan het niet meer, ik kan niet meer leven in oneindige pijn. Ik kan niet meer als een dramatisch wezen mijn hart luchten in een notitie app. Waarom doet hij me dit aan? Ik weet dat hij de nacht nirt is vergeten, die zouden beide van ons nooit kunnen vergeten. Waarom, Milo? Elk litteken in mijn lichaam is voor jou, zodat ik mij niet uit hoe ik me echt voel. Zodat jij gelukkig kan zijn, ik haat je. Ik haat je zo erg, ik haat je lijf, je stem, je haar. Maar er zit een een soort draad om jou heen die ook vast aan mij zit. Ik kan je niet loslaten, daarom moet ik misschien mezelf loslaten. Iedereen vraagt of het goed met je is, maar ze verwachten eigenlijk altijd 'goed, en met jou'. Met jou was dat niet zo, maar jouw ziel is niet meer hier in de donkere kamer. Je hebt je licht gevonden, het is duidelijk dat ik niet het licht was. Ik voel niks meer, ik kan geen reden vinden om door te gaan. Jij was mijn reden, maar nu lijkt het alsof ik je alleen gelukkig kan maken met het verlaten. Verlaten van jou, deze wereld. Tientallen keren heb ik het geprobeerd, maar het gaat niet altijd zo lekker. Maar op 6 september, weet ik het zeker. Ik zal vrij zijn en jij zal me dan altijd herdenken op een dag waar je me had gebroken. Dan ben ik ten minste een beetje met je verbonden, toch?

De laatste woorden van de tekst maken het moeilijk om het water niet te laten stromen uit m'n ogen. Maar ik moet sterk blijven, voor mezelf en.. natuurlijk voor Matt. Hij heeft het al zo zwaar, het helpt niet als ik ook nog ga janken hier en dat hij weet dat ik het gelezen heb. 6 september  verlaat ik zijn zijde niet, dat weet ik nu in ieder geval wel.

De volgende ochtend, 6:00.

Ik wrijf in mijn ogen en pak snel mijn telefoon, ik was in slaap gevallen blijkbaar. Ik kijk naast me en zucht in opluchting, Matt ligt er nog gelukkig. Ik vond zijn blonde haar altijd zo mooi zitten, wat hij ook deed. Ik twijfelde even, maar deed mijn hand door zijn haar. Niks mis mee, toch..? Ik gaap en zie hem langzaam wakker worden. Snel verplaats ik mijn hand weg. Matthy maakt een kreunend geluid en kijkt naar mij, "dit betekent niet dat we inneens weer beste vriendjes voor het leven zijn hé. Als je dat maar weet," zegt hij met een slaperige stem. Ik rol mijn ogen. "Ja, ja mooiboy. Ik snap 't." "Ik zei toch dat alleen je moeder mij zo mag noemen, mormel," zegt Matthy met een dodende blik. Ik lach en ga zitten op het puntje van het bed. Zal ik iets zeggen over wat ik heb gezien of blijf ik stil?

Point of view: Matthy.

Ik kijk naar Milo, hij gedraagt zich raar. Het voelt alsof hij me behandeld als een patiënt ofzo. We zijn geen vrienden meer, maar waarom voelt het alsof wij dichter bij elkaar staan dan bij iedereen samen in de wereld.

"Milo ga van me af, ik meen het." Ik probeer hem van me af te duwen maar hij is zoveel sterker. "Nee Matt, verveelde die gast jou of niet? Geef gewoon fucking antwoord!" Ik zucht in moeite, "Nee Milo, niks oke?! Laten we teruggaan. Waarom boeit het jou iets?" Milo had mijn armen tegen de muur aangedrukt en keek me aan. Een jongen viel me lastig, omdat hij dacht dat ik ook homo was. Maar.. dat ben ik niet, toch? In ieder geval wil ik gewoon niet dat Milo gaat vechten met een random gast hierzo. "M-"

"Matt, aarde tot Matthyas, hallo?" Milo zwaait met zijn handen voor mijn gezicht. Ik kijk hem geïrriteerd aan. "Zit je weer in je gedachten?" Ja, en ze gaan over jou. Het moet stoppen. "Milo.. ik."

‹𝟯. writer's note:
Oh mijn god, na echt maanden ben ik er weer. Er waren een antal privé dingetjes en ik was een beetje ziek dus vandaar. Maar hier is een nieuw hoofdstuk, niet zo goed maar ik hoop dat jullie het een beetje leesbaar vonden. Kleine spoiler, volgend hoofdstuk wordt een flashback naar "die nacht" 👀. Maar dat zien we dan wel, toedels!