Sae İtoshi İspanya'dan döndüğünde onu hayal bile edemeyeceği şeyler bekliyordu. Yeni bir takım, daha önce hiç sahip olmadığı şey olan arkadaşlık ve aşk...
-Yoruki'den- Gözüme çarpan güneş ışığıyla yeni güne gözlerimi açtım. Esneyerek yataktan kalkıp etrafa baktım. Beyaz ve mor renklerin hakim olduğu yatak odam bana her zamanki aşırı büyük geliyordu. Ben yatakta oturur pozisyonda kendime gelmeye çalışırken kapı çaldı. Gelen tonton hizmetli teyze Kawami'ydi.
Kawami: uyandınız mı Yoruki-sama?
Yoruki: evet uyandım Kawami-san. İçeri gelsenize.
Kawami: hayır, gelmemem daha uygun olur efendim. Kahvaltınız hazır sayılır. Reo-sama da uyandı. Kahvaltı hazır olunca çağırırım.
Yoruki: peki Kawami-san.
Kawami-sanın ayak sesleri uzaklaştığını haber verirken yatağımdan kalkarak odamın içindeki banyo kapısına ilerledim. Kısa bir duş beni kendime getirecektir. . . . Duş almak kadar rahatlatan şeylerin sayısı bir elin parmak sayısını geçmez herhalde. Üstümdeki bornozla ve kafamdaki havluyla dolabıma yöneldim. Okul formalarımı çıkarıp yatağa fırlattıktan sonra üstümü giyinmeye başladım. Aklım dünkü antremana gittiğinde gülümsedim. Futbol oynamayı gerçekten çok özledim... Bir anda aklıma sakatlığım geldi. Hâlâ koşarken sorun çıkartıyor... Eh orta saha olarak futbol hayatım bitmiş olabilir ama hala bir menajerim. Öyle değil mi?
Okul formamın yeleğini de iliklediğimde hazırdım. Laciver ve beyaz renklerin uyumuyla tasarlanmış olan formam prestijli bir okul forması gibiydi ki zaten öyle.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okulumuz oldukça prestijli bir okuldur. Sanat, spor, eğitim, bilim, felsefe ve daha nice alanlarda uluslararası yarışmalarda ödüller kazanmıştır. Mezun olan öğrenciler arasında da çok iyi yerlere gelmiş olanlar var. Şu anki öğrencilerinde büyük bir çoğunluğu belli bir alanda üstün başarılı öğrenciler. Ben spor alanında başarılıydım. Ama sakatlığımdan dolayı artık değilim sanırım. Amma ve lakin okul birinciliğinde yarışan nadir öğrencilerden biriyim. Ve erkek futbol klübünün menajeriyim. Biliyorum harikayım.
Çantamı koluma takıp hızlı adımlarla aşağı indim. Reo da hazırlanmış benim gelmemi bekliyordu. Birlikte sessizce masaya oturup kahvaltımızı ettik. Kahvaltıdan sonra limuzine binip okula geldik. Limuzin uzaklaşırken ikimizde derin bir nefes alıp yumruklarımızı tokuşturduk.
Reo: bugünkü okula gelme işini de atlattık.
Yoruki: kesinlikle. Neyse ben sınıfa geçiyorum. Sende çok geç girme içeri hava soğuk.
Reo: tamam onee-chaan!
Ona göz kırpıp okul binasının içine girdim. Okul binamız cidden büyük. Bu da yetmiyormuş gibi bir bahçesi var. Var ya kocaman! Milli park kadar bahçesi var okulun. Sınıfın kapısının önüne geldiğimde Sae İtoshi yi gördüm. Dün gelmişti ve tek boş yer benim yanım olduğu için yan yana oturuyorduk. Kızlar ona kafayı takmışlardı. Gerçi normal... Yakışıklı çocuk. Çantamı sıraya koyduğumda kafasını test kitabından kaldırıp bana döndü.
Yoruki: günaydın İtoshi-san.
Sae: gü-günaydın Mikage-san.
Sırama oturup bende test kitabımı çıkarıp test çözmeye başladım. Bir süre aramızda bir sessizlik hakim olsa da çok uzun sürmedi. İtoshi-san bir soruda takılınca sinir olup söylenmeye başladı. Göz ucuyla takıldığı soruya bakınca gülümsedim. Bu benim dün akşam çözdüğüm sorulardan biri.
Yoruki: formülüne bir göz at derim.
Kafası karışmış bir şekilde bana bakıp soruya bakınca olayı çözünce soruyu hemen çözdü. Kitabını kapatıp arkasına yaslandığında bana döndü.
Sae: teşekkürler. Çok sinirim bozulmaya başlamıştı o soruya.
Yoruki: rica ederim.
Sae: *ensesini kaşır* şey neden bizim takımın menajerisin. Yani öylesine sordum! Meraktan!
İster istemez güldüğümde o da gülümsemişti. Tam cevap verecekken sensei geldi ve ders başladı. . . .
Yoruki: umrumdaymış gibi mi görünüyor! Hadi antremana!
Bachirayı zorla antremana yolladıktan sonra elimdeki dolu su şişelerini tahta sıralardan birine bıraktım. Antremanın bitmesine çok az kalmıştı ama bugün Reo'yu amcam çağırdığı için erken gitmişti. Dolayısıyla evet tek döneceğim. Ben yapmam gerekenlerin yazılı olduğu listeye bakarken arkamda birini hissetmemle yerimde zıplayıp arkama döndüm.
Yoruki: İtoshi-san! Beni korkuttun!
Sae: gommennesai. Sadece su alacaktım.
Ona başımı sallayıp listeye geri döndüm. Ben listeyle haşır neşirken gözü ayak bileğimdeki sargılara takılmış olacak ki sormadan edemedi.
Sae: ayak bileğin neden sargılı?
Ona hüzünle bakıp yere bakmaya başladım. Elimdeki listeyi sıkarken o gün gözlerimde canlanıyordu... Hem de her detayıyla...
B-ben... O gün... Futbol hayatımı kaybettim... Hem de insanların yaptığı büyük haksızlıklar yüzünden....
Yoruki: ö-önemli değil...
Sae: hayır. Önemli. Anlatmak istemiyorsan anlarım ama önemli değil deme.
Gözlerini kocaman açarak ona baktım. Beni önemsiyor muydu..?
༶•┈┈⛧┈♛♛┈⛧┈┈•༶༶•┈┈⛧┈♛♛┈⛧┈┈•༶ Yazar-chan bilmem kaç aydır bölüm atmadığı kitabına bölüm attı millet. Şimdi alkışlar mısınız söver mısınız bana bilmiyorum ama umarım 1. Seçenektir. Bsksmsmmamsnslsl.
Bölüm nasıldı? İlk kez Yoruki'nin ağzından bir bölüm yazdım. Bu kitap hakkında şu kadarını söyleyim galiba 10 ila 15 bölüm arası olacak. Henüz aklımda net bir şey yok ama umarım başarırım.
Bakalım sonraki bölümde neler olacak. Yorumlarınızı ve tahminlerinizi bekliyorum.
