You Know That. -Taekook

Başlıksız Bir Hikaye Bölümü.

Yıl 2020, 22 Nisan İlk Gün Işıkları.
Gözlerimi açıyorum. Bulanık gördüğüm yerler netleşince, gülümseyerek sırtımı döndüğüm ona çeviriyorum bedenimi

Fakat o yoktu.

Gözlerimi yatak odasında kısaca gezdiriyorum.
Evet, o gerçekten de yoktu.

Bize kahvaltı hazırlamaya gittiğini düşünüyorum. Hızlıca yataktan kalkıyorum.
Banyoya gidip yüzümü yıkıyorum.
Hızlıca aşağı kata iniyorum, gülümseyerek mutfağa giriyorum. Kısa bir bakış sonrasında yüzüm düşüyor.

Evet.
o burda da yoktu.

Ne olduğunu merak ediyorum. Belki küçük bir işi çıkmıştır diye düşünüyorum. Fakat öyle olsaydı, mutlaka beni uyandırırdı, veya çıkmadan önce en azından bir not bırakırdı.

O an ki panikle ne yapacağımı bilemiyorum. Ne kadar acil bir şey olmuştu da gitmişti?
kısa denebilecek bir süre sonunda endişemi köşeye bırakıp oyalanmaya çalışıyorum.

yarım saate gelir, bir yere gidip gelecektir, gelince beraber yeriz diyerekten pancake yapmaya karar veriyorum.
üzücü tarafı da, evet pancake yapmıştım, yemiştim de. Fakat o gelmemişti.

Saatlerce bekledim. Meraktan evin içinde dört döner hâldeydim. Onu aramak istedim, aradım da. Telefonu üst katta çaldı. Bizim yatak odamızda, komidinin üstünde. Telefonunun altında ise bir defter vardı. Pek umursamadım, hemen geri aşağı indim.
Camdan baktım, arabamızı göremedim. Gerçekten de gitmişti.
Saatlerce bekledim.
Ama gelmedi.
...

Saat 8 buçuk gibi kapı sesi duyuyorum. Hızlıca koltuktan kalkıyorum ve Taehyung'u görmemle ona hem sinirli, hem de kırgın olmamı bir kenara koyarak, ona kocaman bir gülümseme ve dolu gözler ile sarılıyorum. Normalde ben ona sarıldığımda, ben kollarımı onun boynuna sarardım, oda boş durmayıp kollarını belime sarardı, sonra kokumu içine çeke çeke boynumu öperdi.

"çiçek balım bugün neler yaptı?" diye sorar, kucağına alıp salona gider ve çıtını çıkartmadan, beni izler ve dinlerdi.
Fakat bu sefer sarıldığımda, hiç bir tepki vermedi.

Bunlardan hiç birini yapmadı.

Bir kaç saniye sonra ayrılıyorum, çatık kaşlarımla gözlerine bakıyorum. o kadar donuktu bir bakışları. o kadar boştu ki. Kendimi o an hiç gibi hisssetmiştim.
Her şeyi olduğumu gördüğüm gözlerde, o gece hiç olmuştum.

Evet, bu her şeyin başladığı gün buydu. Bir gün nasıl bu kadar kötü olabilir? İşte olabiliyormuş. her neyse. Günler böyle devam etti. O yüzüme bile bakmadı. Defalarca ne olduğunu sordum, defalarca neden böyle davrandığını sordum.

Suçu üzerime aldım, belki de yüzlerce kez özür diledim. İç çekti sadece. bütün sorularımla beni yapayalnız bıraktı.
Günlerimiz de böyle aktı gitti. 

☆

taehyung mal misin aq