A story of a girl na nag puntang Japan to unwind because she's having a mental breakdown but upon arriving at the country, nagkaroon ng problema sa negosyo nila. Na nagpa stress lalo sa kanya. Which she ended up having no choice but to stay nalang s...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nakaka guilty'ng isipin na naeenjoy ko yung buhay ni Aubrey. Sino ba naman kasing hindi ma gustuhan yung buhay mayaman like super yaman yaman talaga. Na no need ko ng mag live selling ng sarili kong product. CEO nga pero yung business ko di naman ganoon na talaga ka booming sa ngayon.
]er
Mas malulula ka sa ganda ng University talaga compared dun sa videos. Iba yung ganda sa personal.
Dahil sa hindi pa totally nag sink in sa sarili ko itong lahat ng ito, dumagdag pa yung pag ooverthink ko kung kaya ko nga ba yung resposibilidad ko bilang Aubrey.
Nagising lang ako ng tumunog yung phone ko. First day of class at nag ooverthink na ako kung saan yung conference hall, naka receive kasi ako ng text message instructing us to go there. Buti nalang talaga may maze app na ininstall si Aubrey sa phone ko. Alam nya ngang mawawala ako sa unang araw ng klasi ko sa laki ba naman kasi ng University . Lalo pa't i'm just new here.
Ako yung pinaka huling bumangon. Kasi wala na ang mga tao dito.Obviously, kasi di pa naka get over ang katawan ko sa Japan trip ko na wala naman akong ginawa don kundi ang malungkot at magmarites ng buhay ng iba.
Nagbihis na ako. At nag drama pa saglit sa mirror pagkatapos ay lumabas na akong room.
Na estatwa ako ng pagod na naghihintay ang mga roomies ko sa sala. Yung dalawang witchy, yun ang di ko ma itsura mga mukha nila. May third eye na yata ako para makita sungay nila sa inis. Wala naman kasing may sabing hintayin nila ako. May maze app nga ako na siguradong mapagkakatiwalaan ko. And it's thirty minutes before the said time of orientation. Ang sama ko na tuloy na tignan.
Kanya kanya na kaming lakad. Grabe magpa konsensya ang mga ito. Gustuhin ko mang mag sorry parang ayaw naman nilang makinig.
Ang sama ng umaga naming lahat. Sobraaa! Plus hindi ako sanay maging mahinhin lang at tatahi tahimik. tsk! Malaking adjustment to sakin.
Wala naman kasing may sabing hintayin nila ako. Walang usapang ganoon!
Gayun nga walang imikan hanggang makarating ng conference hall. Hindi naman pala sya kalayuan sa dorm namin. Sa next building lang din pala.
"Good morning everyone!"bati ng babae sa harap. Tantya ko professor sya dito. Malalaman mo kasi naka suot itong salamin na parang microscope na ang mga lenses ng glasses nya. Maganda sya kahit may edad na. Very smart looking. Nakaitim syang pang ilalim at may laboratory gown syang suot.
Nasa may bandang harapan kami naka upo. Sumabay sabay lang naman ako sa mga galit kong ka roomates.
"First of all, i would like to congratulate everyone for passing the entrance exam. I hope you guys be more serious in this field. I hope for the best of you. Good luck future astronaut! " narinig ko palang ang salitang astronaut, nagka goosebumps ako. It's not my dream though pero na excite ako ng marinig ang mga salitang yun.
