"ဟေ့ အသဲလေး.."
ကျောင်းထဲဝင်လာလာချင်း ကြားလိုက်ရသည့် ရိသဲ့သဲ့အသံကြောင့် ဆော့ဂျင်မျက်မှောင်ကျုံ့သွားသည်။ သို့သော် မကြားချင်ယောင်ဆောင်ရင်း ပခုံးပေါ်က တစ်ဖက်တည်းလွယ်ထားတဲ့ ကျောပိုးအိတ်ကြိုးကို ပင့်တင်၍ လမ်းကိုဆက်လျှောက်လာခဲ့သည်။
"ဟိတ် ကျောပိုးအိတ်အပြာနဲ့တစ်ယောက်.. ဟိုမှာခေါ်နေတယ်လေ။"
ကျောဘက်ကို မျက်စပစ်ပြရင်း ပြောတဲ့ကောင်က စုတ်လုံးတစ်ချောင်း ပါးစပ်ထဲထည့်လို့ ..အပိုးမကျိုးတဲ့ရုပ်နဲ့..
စောစောကကောင်နဲ့တစ်ဖွဲ့တည်းပဲလေ..
အရေးမပါသလို မျက်စောင်းတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်၍ ကိုယ့်လမ်းကိုဆက်လျှောက်သွားလိုက်သည်။
အို့!!
ဆော့ဂျင်နှုတ်ကရုတ်တရက်ထွက်သွားသည့် အသံက သူ့ရှေ့ကနေ ဖြတ်ပိတ်လိုက်သည့်လူကြောင့်..ဒေါသလည်းထောင်းကနဲ့ထွက်သွားရင်း ရှေ့ကကောင်ကို မျက်လုံးလှန်ကြည့်လိုက်မိသည်။
မျက်နှာပုံမှာ မချိုမချဉ်..ဆံပင်က လမ်းသရဲကေ..ဝတ်စားထားတာက မထော်မနမ်းနဲ့..ပါးစောင်ကိုလျှာနဲ့ ထိုးနေပုံက ဖြတ်ရိုက်ချင်စရာအတိ..
"အဖြေတောင်းထားတယ်နော်.. !"
ဘောင်းဘီအိတ်ထဲလက်ထည့်ရင်း မခိုးမခန့်ပြောပုံမှာ အသည်းယားစရာ..
ဟွန့် ပေးချင်စရာကောင်းလိုက်ပုံများ..
"ခု လိုချင်တယ်!!"
စောင့်ကြွားကြွားပြောနေတဲ့ရှေ့က ကောင်က အထက်စီးဆန်ဆန်လေသံကို နဲနဲမှမလျော့..
..."
"ဒီကောင့်မျက်နှာ ကို ပဲကြည့်နေတော့မှာလား.."
နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတစ်ဖက်ကို အထက်သို့ ပင့်တင်ရင်း ပြောပုံက ကူလီကူမာအိုက်တင်အပြည့်..
ကြည့်ချင်လွန်းတယ်များ ထင်နေသလား ..စိတ်ရှိတိုင်းတာဆို နက်ကတိုင်ကိုဆွဲပီး ဘာပြန်ညာပြန်ထိုးမိတော့မှာ..
"မောင့်ကို မပြစ်မှားနဲ့..သိပ်ချစ်လို့ ဒီလောက်လိုက်နေတာနော်..."
