Kladblok

Here comes a thought

Welkom bij het verhaal wat merendeels geschreven is onderweg. Ja, je hoort het goed onderweg. Het idee en merendeel van het schrijfwerk is gebeurd in de trein. Veel leesplezier.

Heb je ooit nagedacht hoe een apparaat werkt? Werkt het op zipzaps of op touwtjes? Zal ik je een geheim vertellen. Ik weet hoe het precies werkt.

*

Lang, lang geleden was er een meisje genaamd Mia Bell, Mia was een elfje. Ze was niet een gewoon elfje zoals die in sprookjes maar een elfje die leeft in je huistelefoon. Zonder haar en haar moeder, Carmen en vader Ben Bell zorgen zij er voor dat wij mensen kunnen bellen. Iedereen heeft zijn eigen rol in het huishouden. Carmen zorgt voor de communicatie en vader Ben zorgt voor bereik. Hun levensdoel is om ons te helpen. Dat doen hun niet alleen, voor elk apparaat thuis bestaan er elfjes voor. Zo hebben de televisie elfjes te taak om de televisie werkend te krijgen en zingen de radio elfjes je de oren van het lijf als het kerst is. Hun taak blijven ze al hun leven doen, tot ze naar dromenland gaan.

Mia Bell is het jongste in het Bell gezin. Mia Bell is een grote meid, ze mag al veel in de telefoon doen. Ze mag de gebelde minuten en muziek bij houden. Zou ze er niet zijn, zou niemand meer horen of ze gebeld worden.

Toch blijven de elfjes niet de hele dag in de telefoon zitten. Wanneer iedereen slaapt komen ze uit hun apparaat om andere elfjes te zien. Waar het apparaat ook staat in huis, elk elfje komt er uit. Iedereen feest tot weer de eerste mensen op staan.

Mia kijkt er ook enorm naar uit, dit is het eerste feestje waar ze heen mag. Ze vindt het leuk. Ze mag de mooiste jurk aan doen. De telefoon is zo belangrijk geworden dat Mia's ouders als koning en koningin gezien worden. Mia is bijna een prinsesje in huis.

Toch voelt Mia dat er iets mis is. Er is een stem die haar steeds roept dat ze hier niet thuis hoort. Een stem die schreeuwt om weg te gaan uit de telefoon. De stem is net zo hard als het gehuil en geschreeuw van de wezens buitenaf. Toch moet Mia de rare stem uit haar hoofd zetten, de wereld moet blijven werken. Zij moet blijven werken. Al ziet Mia de wereld om haar heen brokkelen, Mia moet toch blijven werken met een glimlach.

*

Vandaag mag het elfje weer de datum veranderen. Het is 25 december, de favoriete dag van het elfje. Vandaag zijn mensen allemaal vrolijk voor kerst. Het elfje houdt van de kerst muziek en danst tijdens het werken mooi in haar grijze jurkje op de kerst muziek die de radio elfjes draaien. Toch voelt Mia iets, iets is mist. De stem komt terug. Praat iemand tegen haar vanuit de telefoon? Mia wordt er bang van. Mia weet eindelijk wat ze gaat doen. De stem valt te ontvluchten, het is gewoon een rare man die in de telefoon praat. Mia weet wat haar te doen staat, haar spullen pakken en vluchten naar het enige adres wat ze kent, Hazenkamp 10, Dit adres hoorde ze een meisje ooit tegen haar oma zeggen. Het meisje huilde veel aan de telefoon, Mia wilde naar haar toe. Zo is Mia weg van de vreselijke stem en kan ze mensen vrolijk maken. Mia is geen dom elfje, zij wist precies hoe ze bij het meisje kwam. Het meisje had een vader genaamd papa, die hier werkte. Mia moest alleen papa vinden en dan stiekem mee gaan naar het meisje.

*

Mia was klaar, Mia had alles ingepakt in haar kamertje in de telefoon wat ze nodig had. Vandaag ging ze met papa mee naar het meisje. Alleen was dit moeilijker dan gedacht voor onze kleine Mia, er waren veel mannen die werkten hier op het kantoor waar de elfjes uit werkten. Mia dacht hard na, hoe kan ze die papa vinden. Dan weet ze het, het meisje had met oma over wat ze papa moest geven op kerstdag voor zijn verjaardag. Papa zou zeker gefeliciteerd worden.

Toen iedereen nog aan het dansen was, was Mia al aan het verstoppen. Mia moest en zal de papa vinden om weg te komen van de gedachtes en een mensenkind weer vrolijker te maken.

Mia heeft lang moesten verstoppen. Het duurde lang voordat de mensen kwamen. Gelukkig hoefde Mia niet meerdere dagen te wachten. Mia hoorde namelijk het feliciteren van een man. Mia keek om van boven de boekenkast. Het elfje wist nu dat ze goed zat. Hij moest ze hebben. Mia pakte een propje papier en liep naar de tas van de vader van het meisje. Hier bleef ze zitten tot ze weer weg gingen.

Wat Mia alleen niet wist was dat er al rumoer ontstond in de telefoon. Mia was weg, wie zou de muziek en minuten doen? Carmen en Ben konden net met z'n tweeën het werk van Mia overnemen maar ze wisten wel. Vanavond vragen ze de rest van de elfjes waar Mia is.

*

Toen was Mia eindelijk in het huis. De tas waar Mia inzat kwam met een plof neer op de grond. Mia hoorde het meisje enthousiast naar haar vader rennen en hem omhelzen. De naam die het meisje had, was Senna. Mia was blij dat ze uit de telefoon was. Alleen was Mia niet voorbereid dat de stem met haar mee was gegaan. De stem harder dan nooit tevoren. De stem die schreeuwde dat ze hier niet thuis hoorde en ze haar toch niet zouden missen. Het brak het elfje. Het elfje kroop de tas uit en ging naar het kamertje van het meisje. Hier ging het elfje zitten op de grond. Ze huilde het uit. Waarom moest deze stem haar zo achtervolgen. Toen ging langzaam de deur open. Daar stonden ze dan oog in oog. Het meisje met haar, Mia met het meisje. Ze kijken elkaar aan, ze zeggen niks. Senna kijkt met bewondering naar Mia. Zo iets kleins heeft ze nog nooit gezien. Mia kan zien dat Senna net gehuild heeft. De tranen zijn nog op het gezicht van het meisje te zien terwijl ze glimlacht.

Het meisje pakt Mia op, ze neemt haar mee naar haar bed. Senna wilt alles aan Mia vertellen waar ze mee zit. Elfjes geven normaal wensen dus als Senna alles vertelt dan kan ze een wens doen. Mia schrikt van wat ze allemaal hoort. Pijn, verlies en geweld. Het elfje schrikt, de stem ook. De stem is even weg.

Thuis is het noodalarm al ingeschakeld. Iedereen zoekt naar Mia. Ze vinden haar maar niet. De ouders van Mia worden steeds banger, waar zou hun dochtertje zijn?

*

Mia is met Senna aan het thee drinken. Het is een theekransje aan het worden. De stem komt weer terug, maar Mia houdt ze tegen. Dan gaat de deur met een keiharde dreun open. Het is papa van Senna. Hij ziet haar. Mia heeft niet door dat de vader een boek pakt en het elfje er mee slaat. Het elfje heeft pijn. Senna komt tussen Mia en haar vader. Dieren moet je niet doodmaken, laat staan elfjes.

De vader loopt weg en het meisje huilt. Mia en Senna weten beide dat het beter is dat ze niet samen zijn. Senna laat Mia haar kamer uit wanneer het nacht is, zodat ze de weg terug naar huis weer kan vinden.

Mia gaat weer in de tas zitten, wachten tot ze weer mee mag. Online gaat er een nieuwe beweging rond de #terrortelefoon waar alle fouten die op telefoons gebeurde, op staan. Alle fouten die Carmen en Ben gemaakt hebben terwijl ze de taak van hun dochtertje over moesten nemen.

*

De vader gaat weer naar het werk met zijn tas. Mia gaat met hem en haar gedachtes weer mee. De gedachtes moet ze uit haar hoofd zetten, dat heeft ze van Senna geleerd. Dan is ze weer thuis. Met nieuwe manieren om met haar gedachtes om te gaan. Ze duwt de tas omver. Met de kapotte vleugels van het smijten van een boek komt Mia niet ver. Ze loopt tot ze weer veilig is. Wanneer het avond is, ziet een klokelfje haar. Ze roept Ben op dat ze Mia gevonden heeft.

Mia rent in haar vaders armen. Ze knuffelt hem. Mia begint te huilen. Dan zegt Mia eindelijk tegen haar vader: " Ik heb hulp nodig, papa. Help me." Ben aait zijn dochters hoofd en zegt dan: "Het komt allemaal goed schat, ik ben blij dat je weer thuis bent."