Depresyon güzeli

Yalnızlık

Selam,bu tamamen bir iç döküş hikayesi. Nerede,ne zaman,hangi ruh halinde ve hangi saat diliminde okuduğunun hiç bir önemi yok. Sadece sana güçsüz olmadığını ve etrafında ki insanların çok şey istediğini anlatmak için buradayım.

Bu yazıları hangi psikoloji de yazdığımı bilmiyorum ama çok da sağlıklı bir psikoloji de yazmadığımı çok iyi biliyorum. İnsanoğlu kendi yapamadığı şeyleri içinde bastırmak istediği için sürekli etrafında ki insanları zayıf noktalarından vurmakla meşhurdur,sen ne kadar kendine güveniyor olsan bile,güçlü rolü yapıyor olsan bile en ufak cümleye içinde fırtınalar koparken sessiz kalmak zorundasındır.

Bunu dışarı yansıtamazsın,çünkü hiç bir zaman kötü olduğun düşünülmez,ilgi istediğin düşünülür. Abarttığın hatta yalan söylediğin bile söylenir,fakat aslında en güçlü çığlık içeride olanlardır ve bunu senden başkası bilemez.

Senin değerini de senden başkası bilemez. Bunu dışarı yansıtmanda seni egoist yapmaz. Depresyonu herkes sürekli üzgün bir şekilde keyifsizlik yaşamak sanıyor olsa bile depresyon bundan çok daha fazlasıdır.

Bir insan gülerken de depresyonda olabilir,eğlenirken,gezerken,kendine vakit ayırırken de. Depresyon bilinçaltının ve beyninin yorgunluğudur,içini dökmek de bir seçenektir. Ama genelde kendi kendine halletmek insanlara daha cazip gelmektedir çünkü kimsenin onu anlayabileceği ihtimaline inanmaz,kısmen bu böyledir de.

Ortada hiç bir sebep yokken mod düşüklüğü de bunun bir belirtisidir. Kendini kötü hissedebilirsin ağlayabilirsin,hevessiz olabilirsin. Ama şunu unutma ki seni senden daha iyi tanıyan kimse yoktur. Zor zamanların olacak çaresiz hissedeceksin,ailem dediğin insanlardan beklemediğin tepkiler alacaksın ve bu en kırıcı olanıdır. Ama hiç bir zaman pes etmemek de bir başarıdır.

Seni bir süre sonra anlayan şeylerin sadece müzikler olduğunu fark etmek bir süre sonra kırıcı olabilir,sürekli müzik dinlemek isteyeceksin.
Bir saat,üç saat,dört saat,bu yavaş yavaş tüm gününü alacak. Yaptığın en ufak şey de müziğe koşacaksın.

Hayatına aldığın insanların sana zarar verdiğini görüp onları hayatından çıkarmak isteyebilirsin,sana zarar veren şeylerden uzaklaşabilirsin,istemediğin şeyi reddedebilirsin. Bunlar seni kötü biri yapmaz,bunlar seni sınırları olan biri yapar. Bu bir psikoloji kitabı değildir,yanlız olmadığının göstergesi olan kitaptır.

Ağlayabilirsin,kırıp dökebilirsin,kimseyle görüşmekte istemeyebilirsin. Ama bunların sana bir süre sonra zarar verdiğini gördüğün zaman her şey için çok geç olduğunu da düşünebilirsin,aslında hiç bir şey için geç değildir.

Şunu unutma ki;yarın geç kalınmasıyla meşhurdur. Yarını bekleme bugün yap,bugün kendini iyileştir,kimsenin seni anlamasını bekleme,birinin seni kurtarmasını da bekleme,sen eşsizsin. Öyle kal,kimsenin seni aşağılamasına da izin verme. Bu kim olursa olsun, annen,baban,ablan,abin,kardeşin,arkadaşların.

Bazen hiç tanımadığın birine bile derdini anlatmak istersin. Çünkü çareyi dışarda ararsın. Akıl akıldan üstündür,ve bunu bilerek birilerine danışırsın. Danış,sor,öğren. Hiç bir şey öğrenemediğini düşündüğünde bile aslında bir şeyler öğreniyor olabilirsin. En basiti,ne yapmaman gerektiğini öğrenirsin.

Sürekli aynı yerde döndüğünü düşünüyor olabilirsin,ama döndüğün noktada yükseliyor da olabilirsin. Başarılı olabilmek için derslerinin çok iyi olmasına gerek yok,asıl başarı kendini iyileştirebilmektir.

İçten içe kendine zarar vermek,kendini iyi olduğuna inandırmak seni iyileştirmez. Kendi sorunlarından bile kendine bir şeyler katmayı bilmeli insan.

Bunu kaç kişi okur,görür bilmiyorum ama size her zaman bir yabancıyım. O yüzden çareyi başka bir akılda arayabilirsiniz,bu sizi aciz yapmaz:)