Selamlar bebishlerim!
Barisxİsmail kurgumun, geçiş bölümüyle sizlerleyim.
Bir nevi geçiş bölümü gibi bir bölüm, ama yine de umarım seversiniz.
İlk bölümleri zaten hep geçiş ve bilgi akışı için kullanırım ben, umarım sıkılmazsınız.
Bir de, karakterlere çok da sövmeyelim, hepsi senaryonun gerektirdiği şeyler hihi 😁🫵🏻
Sizi seviyorum.
İyi okumalar, bol yorumlar.
***
Barış Alper Yılmaz
Elimle yanaklarımdan akan yaşları sildim, "Tamam, tamam geçti iyiyim." dedim Ceylan'ın saçını öperek. "Emin misin?" diyerek yüzüme baktığında başımı salladım. "O zaman bize yemek yapıyorum çünkü deli gibi acıktım" diyerek yanağımı öpüp ayaklandı.
Yemek yemeyi çok sevdiğimi bilirdi, bu yüzden de küçüklüğümüzden beri benim ya da Kerem'in ne zaman morali bozulsa bize ya yemek yapar, ya da tatlı tarzı şeyler hazırlardı. Onun sayesinde de moralimiz düzelir, kendimize gelirdik. İkimiz de yemek yemeyi seven hayvan herifler olduğumuzdan, kız da sürekli bize yemek yapıyordu, kurban olduğum.
Elimi karnıma koyup "Off evet ben de çok acıkmışım, dört saattir mideme bir şey girmedi." dediğimde Kerem önce benim dediğime güldü sonra da "Ne yapıcaksın? Bence sipariş verelim, canım hamburger çekti." dediğinde aşırı mantıklı geldiği için "Bence de lan!" dedim. Moralim cidden normale dönmüştü, çünkü hamburger?
Yani Ceylan'ın yaptığı yemekler ayrı bir güzeldi ama, üçümüz de hamburgere bayılırdık bir kere, o yüzden sipariş etmek çok daha cazip gelmişti üçümüz için de.
Yemek şimdilik ön plandaydı benim için, zaten ara ara böyle hatırlayıp hüzünlenir sonra da hayatıma devam ederdim. Fakat, bu sefer biraz fazla hatırlamıştım. Başımı sağa sola sallayarak İsmail'le ilgili olan tüm düşünceleri bir kenara savurdum.
Benim normale döndüğümü görünce ikisi de rahatlamış bir hal aldılar, "E hadi sipariş et o zaman kızım." dedi Kerem, Ceylan "Beceriksizler iki yemek sipariş etmeyi bile beceremiyorsunuz bıktım sizden." diyerek Kerem'in yanındaki telefonunu alıp koltuğa oturdu.
Her zaman bize söylenmeyi severdi, biz de onun bize söylenmesini umursamayarak alttan alırdık. Çünkü belki de ikimizin de tribini çekeceğimiz tek kadın varlığı olabilirdi Ceylan. Ondan başkası, onun kadar çekmezdi bizi, bunu çok iyi biliyorduk.
Öyle boş boş onu seyrederken kaşlarını çattığını gördüm, "Bu ne alaka şimdi ya?" diye mırıldandı. Elbette oldukça meraklı bir yapım olduğu için anında yerimde dikelmiştim.
Kerem de, ben de "Noldu?" diye sorduk aynı anda, fakat Kerem aynı zamanda ekrana doğru da eğilmişti. "Oha bu kız ne alaka şimdi?" dedi Kerem şaşkınca, yerimde dikleştim "Lan bana da söyleyin noluyor?" merak etmiştim ve söylemiyorlardı.
Ceylan anlamayarak omuzlarını silkti "Altay'ın kardeşi? Bana mesaj atmış. Ne alaka ben?" dedi, bu söylediğiyle gözlerimi devirdim "Abisi bitti kardeşi mi başladı?" dedim yanlarına doğru adımlarken.
Kerem hemen "Abisi ne alaka?" diye sorduğunda, "Ben sizi hikayeme attım da, ona yanıt vermiş pezevenk." dedim, Kerem hızla bana döndü, "Ne yazmış lan puşt?" omuz silktim "Bana gavat mavat demiş. Ben de siktirtme belanı siktir git dedim, yazık alındı galiba görüldü atmış." diyip güldüm.
Kerem keyifle kıvırdığı dudaklarıyla "Ver bakçam." dediğinde telefonumu açıp ona uzattım, o Altay'la benim mesajlarıma bakarken ben de Ceylan'ın telefonuna döndürmüştüm bakışlarımı. O da yeni tıklıyordu mesaja, bakıp bakmamak arasında kalmıştı muhtemelen benim gibi.
