"ဟင်....ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ"
"နယုန်တစ်ယောက်သူရောက်နေတဲ့နေရာကို
ကြည့်လိုက်တော့ပတ်လည်လည်မှာမှောင်မည်းပြီးသစ်ပင်တွေနဲ့ဖုံးလွှမ်းနေသည်"
"ငါ...ညကအမေတို့နဲ့ထမင်းစားအခန်းထဲဝင်
လာပြီးအလုပ်လက်စသတ်ပြီးအိပ်နေတာပါ
ငါဘယ်လိုလုပ်ဒီရောက်နေတာလဲနယုန်တစ်ယောက်မတွေးတတ်အောင်ဖြစ်နေစဥ်အလင်းတန်းတစ်ခုကိုမြင်လိုက်ရသည်"
"ဟိုအနားမှာ....အလင်းတန်းလေးပါလား"
"နယုန်လည်းတရွေ့ရွေ့နဲ့သွားရင်းအိမ်ကြီးတစ်လုံးကိုမြင်လိုက်ရသည်"
"နယုန်...တစ်ယောက်ရပ်ကြည့်နေစဥ်မှာပဲခြတံခါးကရုတ်တရပ်ပွင့်သွားတယ်နယုန်လည်းစူးစမ်းချင်စိတ်နဲ့တဖြေးဖြေးချင်းလမ်းလျှောက်သွားလိုက်တယ်"
"နယုန်...ခြံထဲရောက်စဥ်မှာအလွန်မွှေးတဲ့ရနံတစ်ခုကိုရလိုက်တယ်"
"ခရေ...ပန်းရနံပါလားမွှေးလိုက်တာလို့တွေးနေစဥ်ပန်းရနံကပိုပိုပြီးမွှေးလာတယ်နယုန်လည်းလိုက်ရှာကြည့်လိုက်တော့အလွန်ကြီးမားတဲ့ခရေပင်ကြီးကိုတွေ့လိုက်ရသည်"
"ထိုအပြင်...ခရေပန်းပင်အောက်မှာလည်းလူနှစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်"
"ဟင်....လူပါလားလို့တွေးရင်းတဖြေးဖြေးလျှောက်သွားကြည့်လိုက်တော့မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ယောက်ကျာ်းလေးတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်"
"နယုန်လည်း...အားရဝမ်းသာစွာအော်ခေါ်လိိုက်မိတယ်"
"အစ်ကိုနဲ့...အစ်မ...ကျွန်တော်ပြောစရာရှိလို့ကျွန်တော်ဘယ်ရောက်နေတာလဲသ်ိလားဟင်
ကျွန်တော်ပြောနေတာကိုသူတို့နှစ်ယောက်အရေးတောင်မလုပ်ဘူး"
"ဟာ...မေးနေတာကိုဖြေအုံးလေကျွန်တော်ဘယ်ရောက်နေတာလဲလို့ကျွန်တော်ဘယ်လောက်အော်အော်သူတို့ကအဖက်တောင်မလုပ်ကြဘူး"
"ကျွန်တော်လည်းအော်မရတဲ့အဆုံးဒီအတိုင်းရပ်နေမိတယ်သူတို့နှစ်ယောက်တော့ရယ်မောပျော်ရွှင်နေကြတယ်သူတို့ပြောစကားတွေကတော့"
"တကယ်...အမောင်က....ရှင်ထွေးကိုချစ်တယ်ဆိုတာထက်မြတ်နိုးပြီးတန်ဖိုးထားတာသွားပါမယုံပါဘူးတကယ်ပါ"
"အမောင်...ရှင်ထွေး...ယုံအောင်သက်သေပြမယ်...ဟင်...ဟုတ်လား.... ဘယ်လိုပြမှာလဲ"
"အမောင်...ရှင်ထွေးအတွက်ကဗျာလေးစပ်လာတယ်...ဖတ်လိုက်ရင်ရှင်ထွေးအမောင်အချစ်ကိုအကြွင်းမဲ့ယုံလိမ့်ယ်"
"အင်းလေ...ဒီလောက်ညွှန်းနေတာဘာကဗျာမို့လဲ.....အမောင်ရဲ့နှလုံးသားထဲကရှင်ထွေးအတွက်သီကုံးထားတဲ့မေတ္တာကဗျာလေးတွေပေါ့"
"ဒီမှာ... ဖတ်ပြမယ်...ရှင်ထွေးကအမောင်ပခုံးလေမှီပြီးနားထောင်နေနော်"
"အင်း...နားထောင်မယ်... အမောင်"
"ကြင်နာသူပုံပြင်
YOU ARE READING
တမလွန်ကချစ်သူ
Actionအဲဒီအိမ်ကြီးထဲမှာလူတစ်ယောက်ရှိတယ် သူဘယ်သူလဲဆိုတာမသိရဘူး ပြတင်းပေါက်က အမြဲကြည့်နေတဲ့အရိပ်တစ်ခု သူဘယ်သူလဲ
