မှောင်မှက်နေတဲ့အိမ်မက် ကမ္ဘာ ကနေနိုးလာပင်မဲ့ အရာအားလုံးကအမှောင်အတိ၊ကိုယ်တိုင်တောင် အိမ်မက်မနိုးသေးဘူးတောင်ထင်မိတယ်
ထမလို့ ရုတ်တရက်ထလိုက်တဲ့အချိန် လက်က နာကျင်မူကိုခံစားလိုက်ရတယ်
ချွင်..ချွင်အသံကြောင့်မလို့ သူလက်ကို လက်ထိတ်ခတ်ထားတယ်ဆိုတာ သိလိုက်သည်လိုတာထက်အေးစက်မူကြောင့် ကိုယ့်ပေါ်မှာ ဘာမှမရှိသလိုပင် ဒါပင်မဲ့ စိတ်ထင်နေတာဟု ဖြေ့တွေးလိုက်တယ်
နူးညံတဲ့ အထိတွေ့ကြောင့် အိပ်ယာမှာဆိုတာသိလိုက်သည်။ကျွီ...
တံခါးတစ်ချပ်ဖွင့်သံနှင့်အတူ တိတ်ဆိတ်လှအခန်းမှာ ခြေသံဖွဖွလေးအသံဟာ သူ့အနားကို လူတစ်ယောက်လာ်ဆိုသိလိုက်သည်။
'နိုးပြီလား''
သူအနား ရောက်မှ ခြေသံရပ်သွားပြီးနောက် မေးခွန်းထုတ်လာခဲ့သည်
(ဟင် ဒီအသံ ရင်းနီးပင်မဲ့ ဘယ်သူဘယ်ဝါဆို ခံမှန်းလို့မရခဲ့ဘူး)
'ပြန်မဖြေပုံထောက်ရင် အရင်က အကျင့်တွေမပြောသေးဘူးထင်တယ် ဟားး...ဟားးး'
လုပ်ရယ်အသံကြောင့် ကျောချမ်းသွားရသည်။
'ဘယ်သူလဲ''
သိချင်တဲ့စိတ်မေးလိုက်ပင်မဲ့ ဖြေသံမကြားရတဲ့အပြင် ပါးစောင်ကိုညစ်ပြီနောက်လက်တစ်ဖတ်က သူ့ချယ်ရီသီးကို ညစ်ဆော့နေသည်
'အ ဘာလုပ်တာလဲ ဘယ်သူလဲလို့ ငါမေးနေတယ်လေ ''
'သိချင်တယ်ပေါ့ သိရမှာပေါ့''
မျက်လုံးပေါ်ကအမှောင်ထုကပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်၊မျက်လုံးရှေ့က ကောင်လေးတစ်ယောက်
'ဘယ်လိုလဲ သိပြီလား ငါဘယ်သူလဲဆိုတာ''
အံဩမူကြောင့်ခနတော့ကြက်သေ သေသွားခဲ့တယ်
'ဘာလဲအရမ်းချောလာလို့မမှတ်မိတော့တာလား''
မေးသံနဲ့အတူရှေ့ကကောင်လေးကသူ့ပါးစောင်ကို ဖျစ်ညစ်ခဲ့တယ်
YOU ARE READING
YOU ARE MY MINE(Jinmin shii)
Fanfictionအမှောင်ပါမှာလို့ အသက်ပြည့်မှ ဖတ်ပါလို့ မပြောတော့ဘူး ကိုယ်ကိုတိုင်လဲအသက်မပြည့်လို်။ ဖတ်ပြီးရင် ဒီမှာဘဲထားခဲ့ပါ