Littekens // bankzitters

hoofdstuk 11

Pov Milo:

Al een tijdje ben ik wakker. Ik staar wat naar mijn mobiel, terwijl Matthy nog vredig slaapt. Hij ligt half op mijn borst. Mijn armen heb ik om hem heen geslagen. Ik ga wat door mijn meldingen en kijk dan naar de tijd. 07:34. Rond kwart voor 8 gaat de wekker, omdat we rond half 9 op de fiets moeten zitten. Ik zucht en leg mijn mobiel weg, waarna ik richting Matthy kijk. Hij is zo lief als hij slaapt. Zo kalm en zonder zorgen. Ik streel zijn rug en kus zachtjes zijn hoofd. Na even gaat de wekker en hoor ik Matthy met een geïrriteerde zucht wakker worden. Ik grinnik en zet de wekker uit. 'Morgen, knapperd', zeg ik hem en trek hem beter tegen mijn borst. Hij zucht en kreunt, waarna hij zijn gezicht tegen mijn borst drukt. Ik lach. Een ochtendhumeurtje. Mijn hand streelt zijn rug en haren. Hij moppert wat en slaat zijn armen een soort van rond mijn nek. Zijn been legt hij over de mijnen, waardoor mijn lul de zijne raakt. Ik slik en bijt op mijn lip. Milo, niet doen. 'Ik wil niet naar school', mompelt hij dan vermoeid. 'Oh, wat dan, lieverd?' vraag ik hem. 'Gewoon, ik ben moe en ik wil niet', zegt hij me. Ik knik, 'Ik weet het, maar we zullen wel naar school moeten' Hij zucht. 'Vanavond kun je weer slapen', grinnik ik. Hij zucht opnieuw en komt omhoog, waardoor hij op mijn heupen komt te zitten. Hij slaat zijn handen voor zijn ogen en rekt zich uit, waarna hij mopperend het bed uit klimt. Ik lach en kijk naar mijn onderbroek, waar zich een lichte tent in heeft gevormd. Verdomme. Matthy kleed zich aan en kijkt dan om, 'Ik ga wel alvast badkamer' Ik knik en kom, als hij de kamer uit is, omhoog. Ik kleed me snel om en loop dan naar beneden, waar ik 2 wraps maak en klaar zet met wat te drinken. Daarna race ik weer naar boven en open de badkamer deur. Matthy kijkt op en glimlacht naar me. Ik glimlach terug en begin mijn haren te doen, waarna ik deo op spuit. Matthy bekijkt zich nog even in de spiegel, waarna hij, net als ik, de badkamer verlaat. We maken onze weg naar beneden en gaan aan tafel zitten. Matthy staart wat naar zijn bord en perst zijn lippen op elkaar. Ik frons, 'Wat is er?' Hij laat zijn ogen op mij vallen en haalt zijn schouders op. Ik pak zijn hand en streel erover. Hij kijkt weg. Zijn hand begint te trillen. Ik kijk er even naar en zucht verdrietig. Met beide handen pak ik zijn hand vast en probeer hem een beetje te kalmeren. Ik zie hoe tranen over zijn wangen beginnen te lopen en hij schokkerig uit zucht. Ik pak zijn hand stevig vast en sus hem. 'Ik ben er Matt', zeg ik hem en kus zachtjes zijn hand. Hij begint te snikken en probeert zijn hand terug te trekken. Ik kom omhoog en zak naast hem neer, op de grond. Ik sla mijn armen om hem heen en leg mijn wang tegen zijn arm. 'Het komt goed', zeg ik hem. Zijn borstkas gaat vlug op en neer. Ik heb geen idee waarom hij zo in paniek is. Ik sus hem en laat hem opkijken. 'Ik ben bij je', zeg ik hem en veeg zijn tranen weg. Hij snikt en laat zich in mijn armen vallen. Ik wrijf kalmerend over zijn rug. 'Het is oké', zeg ik en kus voorzichtig zijn nek. Hij ademt nog een paar keer hevig in, waarna hij is gekalmeerd. Ik haal zijn gezicht voorzichtig uit mijn nek en laat hem mij aan kijken. 'Gaat het weer, lieverd?' vraag ik hem. Hij knikt klein. Ik veeg zijn tranen weg en glimlach gerustellend naar hem. Hij laat zich weer tegen me aan vallen. Ik kom voorzichtig omhoog en til hem in mijn armen, waarna ik mijn wrap bij hem op bord leg en ons, met het bord, richting de bank loop. Ik ga zitten en laat hem zich draaien op mijn schoot. 'Probeer wat te eten oké?' zeg ik hem en pak mijn wrap. Hij pakt zijn eigen en knikt klein. Rustig begint hij te eten. Ik doe hetzelfde en kijk hem ondertussen aan. 'Matt, ik wil niet dat je eetproblemen gaat krijgen, oké?' zeg ik hem en trek hem wat dichter tegen me aan. Hij krijgt traanogen en knikt klein. Na even heeft hij zijn wrap op. 'Zullen we gaan, knapperd?' vraag ik hem en wrijf over zijn buik. Hij knikt en komt omhoog. Ik loop achter hem aan naar de gang en trek daar mijn jas en schoenen aan. Matt doet hetzelfde en pakt onze tassen. Ik glimlach naar hem en neem mijn tas over. We pakken onze fietsensleutels en maken onze weg naar de fietsen.

- tijdskip -

Aangekomen op school, zetten we onze fietsen op slot en maken onze weg naar de ingang, waar de jongens al staan. 'Wat zijn jullie laat zeg', zegt Koen, die mij een knuffel geeft. 'Ja, sorry, te laat weggegaan', zeg ik hem. Hij knikt. Matthy staart wat naar de grond. Nog steeds zit hij niet lekker in zijn vel. 'Gaat ie wel goed Matt?' vraagt Tiësto dan ook. 'Laat hem maar even', zeg ik. De jongens knikken. 'Oké, goed. Lokaal 1.12', zegt Frank. We knikken en beginnen te lopen. Matthy heeft mijn arm gepakt. Ik stop mijn handen in mijn jaszakken en kijk even naar de jongens, die voor ons lopen. 'Gaat ie weer een beetje?' vraag ik Matthy dan. 'Ik wil naar huis', mompelt hij. Ik sla mijn ogen neer. 'Ik weet het', antwoord ik. Hij zucht. Hopelijk voelt Matthy zich straks wat beter, anders word het een lange dag..

- tijdskip -

Pov Robbie:

We zijn naar buiten gelopen en daar op het muurtje gaan zitten. Het is best lekker weer, dus zonde om dan de pauze in de aula door te brengen. Ik praat wat met de jongens, terwijl ik mijn ogen op Matt en Miel laat vallen.

Het is zo mooi om te zien dat Matthy Milo met hart en ziel vertrouwd. Gewoon elke aanraking van Milo op zijn lichaam, vindt hij oké. Hij is comfortabel bij hem. Hoe Milo dat heeft geflikt? Geen idee, maar het is zo mooi om te zien. Hoe hun band in elkaar zit en hoe Milo ook altijd nog voorzichtig blijft, omdat hij Matthy niet wilt afschrikken. Op dit moment zitten we buiten op het muurtje. Matt tegen Milo aan en Milo met zijn rechterarm om Matthy heengeslagen, omdat Matt dus aan zijn rechterkant zit. Zijn hand rust op Matthy's been en hij streelt er zachtjes over. 'Miel?' hoor ik dan zachtjes. De oudere jongen kijkt op van zijn mobiel. 'Ik wil ook mee kijken', zegt de kleinere jongen, die zijn hoofd beter tegen Milo's schouder legt. 'Dat kun je ook aardig vragen, meneer het Lam', lacht Milo. 'Mag ik meekijken?' vraagt Matthy dan. 'Mhm?' antwoord Milo plagend. "Alsjeblieft?" De langere jongen lacht en knikt. Matthy legt zijn linkerarm op Milo's been en speelt wat met zijn vingers. Milo pakt zijn handen en streelt erover met zijn duim. Matt glimlacht. Hij komt vandaag best gestrest en vermoeid over, dus ik heb zo'n gevoel dat het even niet zo goed met hem gaat. Arme jongen..

Pov Milo:

Terwijl ik door tiktok scroll, kijk ik soms even op naar Matthy. Hij is vandaag zo gestrest en ik vind het oprecht zo sneu voor hem. Ik kijk naar zijn handen. Ik merk dat zijn rechterhand enorm trilt. Net als vanochtend.. Ik leg mijn mobiel weg, wat Matthy laat op kijken. Ik sla mijn armen om hem heen en kus zijn hoofd. 'Het komt goed', zeg ik hem zachtjes. Hij legt zijn gezicht in mijn bovenarm en zucht. 'Geloof me Matt', fluister ik en wieg ons zachtjes heen en weer. Ik begin me echt zorgen te maken om hem. Het friemelen met zijn vingers, zijn rechterhand die regelmatig trilt, zijn buikpijn en het vermoeid wakker worden. 'S avonds valt hij eigenlijk altijd gelijk wel in slaap, dus ik snap het niet. Hij slaapt gewoon gemiddeld 9 uur, wat best veel is. In ieder geval meer dan voldoende. Ik wrijf over zijn arm en houd hem stevig tegen me aan gedrukt. Ik ga er alles aan doen om te zorgen dat het weer goed met hem zal gaan.