26 Haziran 2023 tarihinde bir çocukla tanıştım, ne ben ne de hayatım bir daha eskisi gibi olmadı.
Bu güne kadar sayısız insana sayısız tutmayacağım sözler verdim yeri geldi sayısız insanın boş sözlerine inanmayı tercih ettim, nasıl bakmam gerektiğini öğrenirsem kendim dahil herkesi her duyguya inandırabildiğimi gördüm.. Ancak nasıl bakarsan bak gözler yalan söylemezmiş.
Kendimi bile kandırdım her gün kandırıyorum, bir yerden sonra kim olduğumu bile unutmaya başladım ama annem hiç unutmadı, annemi asla kandıramazdım ihtiyaç da duymazdım yinede zaman zaman kendin dahil herkesi yüzün olduğuna inandırdığın maskeler takarsan zamanla maske derine yapışır seni iyice içine çeker ta ki yutulana kadar devam edersin bir bakmışsın sen kaybolmuş bir hiçsin yoksun bile. İşte böyle durumlarda annem asla kendime yalan söylememe izin vermedi sayesinde kaybolduğum zamanlarda bile bir hiçliğe dönüşmedim. Annem haricinde tanıdığım herkesi her gün kandırmaya devam ettim çünkü kendi kişiliğimle yüzleşmeye hiç hazır hissetmedim ve insanlara fazla geldiğimi bir yük olduğumu düşündüm, ben kendimi küçülttükçe içime sığmaz oldum ama kimse yardım çığlıklarımı duymadı, hayatıma giren herkes için hep aşırıydım, annem dışında kimsenin asıl benle tanışmaya hazır olmadığından emindim çünkü bende değildim... Sonra bu çocuk girdi hayatıma ve gözlerin yalan söylemediğini onun gözlerindeki yansımamdan öğrendim.
Onu kandırmama en önemlisi de kendimi kandırmama asla izin vermedi, mimiklerimi değil ruhumu okudu hep. Tanıştığımız ilk gün ilk saniyeden beri hep gözlerime baktı her hareketimi izledi ve zamanla belki beni değil ama ruhumu o kadar iyi tanıdı ki en sevdiğim rengi bilmese de olur ben içimden ağlarken, gülerken, düşünürken beni duyabiliyorsa, ki en sevdiğim renkleri bildiğine eminim güzel tarafı da o.
Bir anda birbirimizin hayatındaki en önemli insanlar olduk, tam olarak hangi anda olduk bilmiyorum ama her gün biraz daha bütünleştiğimizi biliyorum. Tabi bu kadar yoğun ve duygu dolu bir ilişkinin sadece ruhların birbirine baktığı gözlerden ibaret olması gerçekçi olmazdı.
Aşk değil Gerçek Aşk hayatımıza girdiğinde iyi günler olduğu kadar kötü günlerde bunun bir parçası olur, iyi günleri iyi yapan şey kötü günlerde birbirinden vazgeçmemektir
Bunu anlamam biraz zaman aldı çünkü fazla gururluydum, mükemmel olmayan şeyin doğru olmadığını sanıyordum sonra anladım ki aşkı böylesine masalsı ve büyüleyici kılan şey mükemmel olmamasıymış, ve bu da bunu mükemmel yapan şeymiş.
Mükemmeliyetçi kişiliğimin var olma sebebi tamamen savunma mekanizmasından ibaret ancak doğru kişiyi bulduğunda savunma mekanizmasına ihtiyaç duymadığını bu yüzden de mükemmel olmayanın mükemmel olduğunu anlıyorsun. Kişiliğimin bu tarafı insanlar hakkında artı ve eksi listeleri yapmama sebep oluyor kendim de dahil olmak üzere, herkesin eksileri var benim baktığım şey ise artılarla dengeli olup olmaması.
Sinir olduğum bir an bu özel kişi için bir oturuşta neredeyse 40 eksi madde yazdım ve sayı gözüme fazla geldiğinde gitmek istedim, sakinleştikten sonra artı listesini hiç yapmadığımı fark ettim ve en başında niye herkese yaptığım gibi artı listesiyle başlamadığımı sorguladım ve gerçek sebebini hatırladım.. Sadece bir gün içerisinde o kadar fazla artı davranışı oluyordu ki yazmaya üşendim ve eksilere odaklanmayı tercih ettim çünkü incinmekten korktum, maalesef incinmekten korkarken incittiğimi hemen fark edemedim ve işte benim artı listem.
1. İyi bir dinleyici sadece dinlemiyor, anlıyor inceliyor ve karşılık veriyor asla unutmuyor
2. Bazı insanlar mental destek kavramını pek iyi anlayamıyor ve empati kuramıyor, o o kadar iyi empati kuruyor ki benimle, o an sessizce oturmaya mı ihtiyacım var yoksa tavsiyeye mi , kahve sigaraya mı yoksa dans etmeye mi her zaman biliyor.
