maitea: seni bosu bosuna ugrastirmis gibi oldum taa ormanlara kadar gitmistik bi de yetmezmis gibi bayildim cidden günes carpmis olmali cok yuk oldum mu sana
jeon: 3 yıl sonra geçirdiğim en güzel gündü| yine mi bunları arabada da söyleyip durdun dediğim gibi hiçbir sorun yok taehyung hiç yük olmadın
maitea: 🥺| tesekkur ederim
jeon: nasıl hissediyorsun
maitea: daha iyiyim birazcik basim agriyor sadece uzaniyorum sen napiyorsun| ne alaka tae|
jeon: sevindim
maitea: sen napiyorsun
jeon: seninle ilgileniyorum
maitea: hs| hA|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
maitea: benimle mi ilgileniyorsun
jeon: evet ilgimi veriyorum yani hasta hissediyorsun ya
maitea: haaa| bu da iyi bir sey demek degil mi| niye uzuluyosun ya| tesekkur ederim ben de ilgi verebilirim| jungkook bir sey daha sorabilir miyim
jungkook: sor hayatım| siktir| tabii sorabilirsin
maitea: ormanda bayilinca yere dustum mu
jeon: anlamadım neden
maitea: dizim soyulmus biraz sanirim dusmus olmaliyim
jeon: kafamı sikeyim| acıyor mu
maitea: yok yani cok degil
jeon: öpmeliydim| (22.14)
<>
"Dönmüşsün."
Değişen bu ses tonunu bile ne kadar özlediğini fark etti Jungkook. Yine Taehyung'un sesiydi ama daha kendinden emin, daha alımlıydı.
Ona şimdi bu kadar yakınken Jungkook'un gizleneceği bir şey kalmamıştı. "Hep buralardaydım." diye cevap verdi.
Yakasındaki eller daha da sıkılaştı. Yumruk haline geldi. Bir tanesi göğsüne vurdu. Acıtmadı.
"Yalan söyleme." dedi yumruğun sahibi. Bir tane daha vurdu güçsüzce, eli orada kaldı.
