Wrought Me

Kapitulo 1

Kapitulo 1

"Una na ako sa inyo."

Tumango naman ang mga kasama ko. I launch my bag to my shoulder as I stride out of the restaurant. Habang naglalakad palabas ay napansin ko ang isang black maserati sa unahan. I gasp a breath as the memory of yesterday flashes back at me. Saglit akong napatanga at kapagkuwan ay kagyat akong tumalikod at hinabaan ang mga saklang palayo roon.

I palm a taxi and it stops in front of me. Nagmadali akong pumasok dahil baka lumabas siya roon at sundan ako.

"Tara na po, manong," my breath is at the top of my uvula when I say it. He just nods. I look out the window and I duck my head as we pass the car. Nahuli ko namang nakatingin siya sa akin sa rear-view mirror. "Anaco Building, Hermano Street."

His eyes clench in turmoil, and I snap away back to the window. Hindi alam kung paano pakakalmahin ang naghuhuramentado kong puso. I close my eyes and crouch my hand at my legs and grip the sling of my shoulder bag.

Nakatulala lang ako buong biyahe habang ang drayber naman ay panay ang sulyap sa akin. He is probably wondering what is going on. Until a little while, the wheels slow down and stop at the old building I told him earlier.

"Bayad po."

Inabot naman niya iyon. I pull the lever and get out of the cab. Hinayaan ko munang umalis ang sasakyan bago ako tumulak sa loob ng building.

Three story old archaic building with over fifty rooms. Isa na roon ang akin. This is the oldest building in Manila. Gustuhin ko mang kumuha ng condo pero wala ako sa budget. My wage is just enough to pay all of my debts. Passing all the rooms, I stop at the 405 room that is encrusted with rotten gold above. I raise my knuckle and knock twice on the door.

It makes a creaking sound, and it opens.

"Sa wakas, dumating ka na rin," sabay kuha niya sa shoulder bag ko, ipinaubaya ko naman iyon sa kaniya. "May bisita ka."

"Who?"

"Why don't you come inside to find out."

Binigyan ko siya ng isang nagtatanong na tingin at pumasok sa loob. I hear the door clicks closed. Nagpatuloy ako sa paghakbang hanggang sa makita ko kung sino ang tinutukoy niya.

"Alain?"

Agad siyang napatayo mula sa couch at tinignan ako. His natural bronze skin made him look manly and domineering. I make a few, sluggish steps before I stop a few inches from him. His jet-black eyes are piercing at me due to its natural manly hooded eyelids.

"A-anong ginagawa mo dito?"

"I'm here to check on you. Nabalitaan kong nabangga ka daw ng isang motor."

I heave a sigh. Saan naman kaya niya napulot ang impormasyong ito? I turn to the girl at the island, peering with her smug look. Napasimangot akong napahinga at umupo sa couch. He sits next to me.

"Ano nga ang pakay mo?"

"I just miss you."

Bahagya akong natilihan sa sinabi niya, pero wala akong naramdaman bukod sa pagiging nobya lang niya. I think I am not normal. Naging kami nga, pero ang isip ko ay iba naman. He doesn't even have any portion in my heart. Fuck this.

"I want you to tell me the truth."

"What truth?"

"Is he here?"

"What... do you mean?"

Huminga ako nang malalim. Alam kong alam niya ang ibig kong sabihin.

"Your brother. Is he here?"

"No..."

Tumitig ako sa mga mata niya. Agad naman siyang umiwas ng tingin sa akin. I want to condemn him for lying but I just let him do the act. Total diyan naman siya magaling. Ang magpanggap. Kahit na masakit na sa kaniya, nagpapanggap pa rin siyang maayos siya.

"I just really want to—"

Words hang in the air when his phone disrupts our conversation. Kaagad niyang kinuha ang telepono mula sa bulsa ng shorts, binigyan ako ng nagsusumamong tingin, at sinagot ito sabay dikit sa kanang tenga.

"Yes?" sagot niya, kumunot naman ang noo ko nang nagsalubong ang kilay niya. "What! Okay, okay. I'm on my way there."

Nakatitig lang ako sa kaniya.

"Dayana, I... need to go," sabay sulyap niya sa kaniyang relos at ibinalik ang tingin sa akin. "Hinahanap na ako ni mommy."

"Why? May nangyari ba?" bakas sa boses ko ang pag-aalala, umiling naman siya. "No, I won't mind. Anong nangyari?"

His hands start shaking. Pumadyak ang puso ko dahil pakiramdam ko ay may hindi magandang nangyari at ayaw lang niyang malaman ko.

"Alain..."

"My cousin got into an accident."

Lumuwa ang panga ko.

"I'm... really sorry..." humina ang boses ko nang kunin niya ang kamay ko. He looks me in the eye, intensely. "You can stay here if you want—"

His lips brush mine.

Saglit naman akong nagulat doon. Mayamaya, agad din naman siyang lumayo sabay iwas ng tingin. Naibaling ko ang paningin sa pader. He pulls himself up. Naalarma naman ako.

"I'll be back."

Tumango ako. Dinampian ako ng halik sa ulo at pasaklang na lumabas ng apartment.

I sigh. I hope he's okay.

Isang oras na ang nakalilipas nang makaalis si Alain. Hindi pa rin ako mapalagay. Lalo na at nasa hindi magandang lagay ang kapatid niya ngayon. I wanted to be there. Pero I can't. His mom is there. Baka ako pa ang pinagbuntunan ng galit no'n.

"Bes."

"What?"

"Guess what?" sabay subo niya sa isang pirasong chips bago dinugtungan. "The most perfect brother of Silva Wonder is back..."

Natilihan ako.

Para akong hindi makagalaw. No, it can't be. Not this time. Sumulyap ako sa daliri ko. The diamond parchment inside a crystal dazzles. I can't take it in this time.

"Or simply say..." sabay lapag niya sa kinakain sa center table bago dinugtungan. Pinatitigan ko lang siya. "Your good-for-nothing ex... is back."

Agad akong napatulon ng laway.

I can't listen to this kind of news yet. Not today. I look up at the ceiling, trying to calm the hell out of me.

"At ngayon pa lang sinasabi ko sa 'yo," sabay hilig niya sa akin, tinalasan ko naman siya ng tingin. "Maghanda ka na."

I inhale, get my phone, and breathe.

Natapos na lang ang gabi ay wala akong ibang inisip kundi ang maging reaksiyon ni Alain tungkol doon. Tuwing naiisip ko iyon ay hindi ko maiwasan na mapahilamos sa aking mukha. I know we are still getting there. Isang araw, makikilala na rin namin ang isa't isa. Sana.

Nasa kalagitnaan ako ng aking pag-iisip nang biglang tumunog ang telepono ko. The heck is this? Walang anu-anong kinuha ko ito at agad na tinignan kung sino ang nag-text.

At nanlamig ako sa aking nakita.

Unknown Number:

Glad you're with my brother.