ဒီficကို ဝတ္ထု မဟူရာ (လွိုင်ကော်)ရဲ့
"ပန်းဆွတ်သည့်လေ"ကို ပြန်လည်ရေးတာထားပါ
'အိမ်ကြီးရှင် Jeon'
အမယ်လေး.......
အခုဆို အိမ်ထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့.
လွှတ်လပ်လိုက်တာ.......
အခုလို ဧည့်ခန်းမှာလဲ နေလို့ရတယ်.
ပြီးတော့ အိမ်ကြီးရှင် ကိုယ်လူချော ရှင့်ကိုလည်း.
ဒီလိုခပ်တည်တည် ကြည့်လို့ရတာပေါ့
ဓာတ်ပုံသာ ကြည့်ရဲ့တာပါ.
လူကိုယ်တိုင်ရှေ့ဆိုရင် ဖြတ်တောင် မသွားရဲ့ဘူး.
မျက်လုံးကလဲ စူးရှပြီး တောက်ပနေတာပဲ.
နှုတ်ခမ်းကြီးကလဲ တည်နေတာပဲ.
Park jimin
🏰🏰🏰🏰🏰🏰🏰🏰🏰
ငါ မတရားဘူးဆိုတာ ငါသိပါတယ် jimin.
ဒါပေမယ့် ဒီလမ်းကိုပဲ ငါရွေးရမှာပဲ.
ခဏလေး တွေ့လိုက်ရရုံနဲ့ ဒီလောက်ကြီး
အရူးအမူး ဖြစ်နေတာ.
ဒီထက်ပိုပြီး အချိန်တွေကြာလာရင်.
ဘယ်လိုမှ ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး.
မင်းက ငါ့ကို မတွေ့အောင်နေတယ်ပဲ ထားပါ.
မင်းကို ခဏခဏ မြင်ချင်နေတဲ့ .
ငါ့ရဲ့စိတ်ကိုက ခက်နေတာ..
မဖြစ်နိုင်ဘူးကွာ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုဘူး.....
Jeon jungkook မင်းလိုအဆင့်အတန်းနဲ့
ဒီကောင်လေးနဲ့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး.
ပတ်ဝန်းကျင် အမြင်မှာလဲ မသင့်တော်ပါဘူးကွာ..
Jeon jungkook
#jikook
#ပြာသို
