Beauty in Disaster

Chapter 1

"I am no bird; and no net ensnares me: I am a free human being with an independent will, which I now exert to leave you." - Charlotte Brontë, Jane Eyre

Yes I am no bird however the happenings these past few days caged me. Patapos na ang linggong to na pagiging grounded and I know I will be able to get my belongings now from my dad.

It is never my intention to do violence if not because of my schoolmates. Bullies still exist these days, I was a loner and they try to pick a fight with me. As much as I want to live a normal life as a student, di rin ako makakapayag na sila lang ang magiging masaya habang sinasaktan ako sa pisikal na paraan.

Nakarinig ako ng katok at hinayaan lang pumasok ang aking ama. "Alessia." Dad called me.
"Your university called me because they agreed to transfer you to another institution." I looked at him with no emotion because I know that hahantong din sa ganitong resulta pagkatapos kong gawin ang mga hakbang na iyon.

Binigay ni dad sa akin ang isang flyer ng isang eskwelahan. I think this will be the school where I will be transferred. Binasa ko iyon at napag alaman ko na this is a boarding school and I think I'll just accept this.

Kinagabihan ay nag pasya akong lumabas sa aking silid para kumain ng dinner. Bago pa ako makarating sa hapagkainan ay naririnig ko na ang boses ng mga magulang ko. "Sigurado ka bang ililipat mo na siya sa skwelahan na yon?" Sigurado akong boses yon ni mom. "Oo at kailangan. They leave us no choice. I need to protect our family."

Bago pa ako makaalis ay nakalikha na ako ng konting ingay kaya naman napatigil sila sa pag uusap. "Sino yan?" Tahimik na akong nag lakad papunta kwarto upang di nila malaman na narinig ko sila.

'di na ako bumaba pang muli at nagpasya nalang na tumunghay sa veranda. Napaka tahimik ng gabing to tila walang delubyong magaganap. Nakatanaw lamang ako sa hardin at namamanghang nakatingin sa mga rosas na nasisinagan ng buwan. Napakaganda.

Di nag tagal ay may naramdaman akong mga mata na nagmamasid sa akin. I just couldn't figure out kung saan nanggaling iyou. It just give me creeps and shivers by thinking of it, pero hindi nakatakas sa akin ang aninong mabilis nawala sa hardin ng mga rosas.

And with that I quickly locked my windows and secure my room. Hindi ako nakatulog ng maayos cause its still bugging me. Who's that?

The conversation mom and dad had and also the shadow. I kept thinking about.

"Alessia, nakahanda na ba ang mga gamit mo?" Narinig kong boses ni mom.

"Come in mom." Pahayag ko para pumasok siya.
"Yes, my things are already ready." Tahimik lang siyang nakamasid sa akin pero halata sa kanyang reaksyon ang pag aalala.

"I'm worried about you tiana but I know you'll be okay in your new school." Tinulungan lang ako ni mom na ifinalize lahat bago kame pumanhik dahil nag aantay na si daddy sa main door ng bahay. Hindi na ako kumain dahil wala akong gana at kailangan kong matulog dahil hindi ako pinatulog ng aninong iyon.

Ihahatid ako ng aking ama papunta sa eskwelahan kung saan ako lilipat, malayo layo ang tinahak ng aming sasakyan. Puro puno lang ang madalas kong mapansin at mahabang daan. Di nag tagal ay may gate na kaming nakita. Napakalaki.

Nakipag usap si daddy sa guard bago kame papasukin at ako'y namangha sa aking nakita.
3 buildings with has a similar design, a victorian gothic design pero ang nasa gitna ang pinaka matayog. The main building.

Inihinto ni daddy ang sasakyan sa gitna at ako'y lumabas. Ibinaba lamang niya ang mga gamit nang may isang matandang lalaki ang lumapit sa amin.

"Welcome to Moros High, I'm the headmaster Adder Anderson. You must be Alessia?"
"Yes" sumilay ang kanyang ngiti nang ako'y sumagot. Lumapit naman si daddy sa aming panig at nakipag usap sa matandang nagpakilalang bilang headmaster ng paaralang ito.