Nag tungo na kami sa bahay ni Ethan, he kept on telling me na samahan siya sa pag empake
"hatid kita, wait for me here" bati niya ng umupo ako sa sofa
"ako nalang, mamamasahe ako"
"naur, hintayin mo’ko malilate tayo dahil approved agad yung trip natin...ako naman may birthday eh" he shrugged my hair and he smiles
"alright, hintayin mo nalang din ako, magpapaalam din tayo sa parents ko" asik ko
he kissed my forehead as his goodbye, aakyat na siyang taas
silly, sana may label hah
ilang minuto rin akong nagintay
tagal, tagal, tagal mo Ethan
ngunit sawakas, bumaba na rin siya
"halaaaaaa ka!?!" sigaw ko habang may dala siyang maleta
"bakit!?" natatawa niyang sagot
"dala mo ba yang cabinet mo?" matawa tawa kong saad
"these are my essentials okay" ngumisi siya
"che, come na...Ikaw na magdala niyan mabigat yang dalahanin mo. 2 days lang naman din tayo" sita sita ko siya
"okay ng madaming dala kaysa kulang kulang" he pouted
matatalo nanaman ako ah
"fine, sabi mo eh" i sighed
"come on, bahay niyo naman" pang aaya niya na
"mmkay, let's go home" pambanat ko kaya’t ngumisi siya
Ethan droved because he wants to, kaya niya daw eh pinayagan ko na tuloy
moments passed, while we're in the car we enjoy the moment together
"its fun hanging out with you" bigkas niya habang nakatuon ang mata sa daan
"yeah, ikaw din...it's fun being with you" as i looked at him, i caught his gazed
he was smiling while looking at me
i just really love this moment
wish this will never end..
but
but then..
"ouch...o-ouch aray!" napahawak si Ethan sa sentido niya habang naiwan ang manibelang walang nakahawak.
beat.
nag panic ako’t hinawakan ito, may sasalubong sa among sasakyan...malakas na ang busina at malakas ang naturang ilaw
nagdasal na lamang ako sa sarili ko
natagilid ko ang sasakyan, mabuting hindi kami nabangga ng sasakyan o poste dahil naapakan niya ang preno bigla
katahimik matapos ng ganong kabilis na pangyayare, napapapikit na lamang si Ethan
habang ako, kinakalma ko yung sarili ko habang hawak hawak ko siya’t hinihimas ang likuran niya
"hanki..." nanghihina niyang bigkas
kumunot ang noo ko at lubos na nagaalala
"kumalma ka na muna...ayos lang ako, ayos lang tayo"
"are..a-are you alright?" bukas ang nangangalumata niyang mata
"yeah..b-but tell me what's wrong" tanong ko sakaniya
"i-i-i-i just saw a features once again" kinakabahang malungkot niyang sagot
his hands are shaking, i can see him trembling
niyakap ko siya't pinaaalalahan na kasama niya ako, na hindi siya mag iisa
"bibig...n-nakakita ako ng bibig" biglaan siyang nagsalita nalang
ramdam ko ang panlalamig ng pawis sa katawan niya
"sino ba yon?may trauma ka ba hanki.."
"w-wala...may life was great and hindi ako nagkakaron ng trauma o maski kaaway" tumingin siya saakin na may nakakaawang mukha
"maybe..you're having a nightmare but not asleep"
"is that possible?" humiga siya sa braso ko
"maybe, i'm hoping it would..." hinalikan ko ang noo niya
kinuha ko ang telepono at tinawagan sila Ryu
sinagot agad nila ang video call pagkatawag ko palang
"ryu, zye please get me some things..." pag anunsyo ko, kabado man ngunit puno talaga ng takot din ang emosyon ko
mabuting nakakaramdam sila kaagad, na hindi na kailangang mag tanong bagkus kikilos na lamang
"ipapaalam ka na din kayla tito?"sagot ni Nicho
"yeah, pero ako din magpapaalam din naman hmm" sagot ko pa
"what happened?" pagaalalang tinig ni Zye
"a little trouble" pag baling ko, mas niyakap ko pa si Ethan
"are you two alright?magkikita tayo sa cafe ha...si nicho na bahala sa van. aantayin namin kayo kung kami mauuna" pag organisa ni Ryu
"ako bahala sa gamit mo sisko" si Zye
"we got you guys" Nicho
"we thankyou guys.." sabay naming sagot ni Ethan
