KARANLIK TARAF

NARLI PASTA

İlk kitabımız olduğu için biraz acemice olabilir. Ve evet kitabımız diyorum çünkü bu kitap üç kişi tarafından yazılıyor sdfgsdfg

°°°

Her pazar yaptığımız gibi bu pazar da ailecek akşam yemeğine çıkacaktık. Ama annemle babam yine kavga etmişlerdi. Bu yüzden ben ve babam, Samira'yla da annem takılmaya karar vermiştik. Biz evde onlar ise dışarıda yemek yiyeceklerdi.

Babam, pizzayı çok sevdiğimi biliyordu, pizza söyleyeceğini sanıyordum fakat babam pasta yapmak istedi. Şaşırmıştım. Çünkü daha önce ikimiz de mutfağa girmemiştik. Genellikle Samira anneme ev işlerinde yardım eder, ben de babamla maç izler ve pes oynardım. Biraz erkek huyluydum ama olsun, babamla saha çok eğleniyordum. Açıkçası babamı daha çok sevdiğim söylenebilirdi. Annem Samira'yla daha çok ilgileniyordu çünkü.

Babam çoktan mutfağa girmişti. Mutfak önlüğümü giydikten sonra mutfağa doğru ilerledim. Kapıyı açmamla yüzüme krem şantiyi yemem bir oldu. "Kahretsin!" diye cırladım. Babam karşımda kahkaha atıyordu. Babamın yaptığına karşı ciddi olmaya çalıştım ama ona bakınca bende kahkaha atmaya başladım. Babamdan öğrendiğim taktiklerle hızlı bir manevra yaparak krem şantiyi kaptım. Krem şantiyi babamın yüzünde boca ettim ve mutfakta koşuşturma başladı...

Pastamızın kremasını hazırlamıştık ve krem şantiyi de yeniden yapmıştık. Pastanın kekini fırına verdik ve beklemeye başladık. Yaklaşık yarım saat bekledikten sonra keki fırından aldım ve kremayı sürmeye başladım. Babam da pastanın üzerine koyacağımız narları ayıklıyordu.-En sevdiğimiz meyveydi.-

Ben olduğum yerde sallanmaya başlayınca babam gülerek "Tuvaletin geldiyse gidebilirsin kızım pastaya ben devam ederim" Ben de güldüm. "Ben gelmeden pastayı sakın yeme!" diye bağırdım. Kapıdan çıkarken gülerek onaylarcasına bir şey söyledi.

Babam çok neşeli bir adamdı. Onunla vakit geçirmeyi hiç bir şeye değişmem ve o olmasa ne yapardım hiç bilmiyordum. Resmen hayat enerjimi ondan alıyordum. O benim kahramanımdı.

Ben eksik bir kızdım. Annem vardı ama yok gibiydi. O bana hiç ilgi göstermezdi. Biricik kızı Samira onun her şeyiydi. Benim bu düşüncelerimi öğrenen herkes bana bencil derdi. Aslında ben de başkalarının yerinde olsam kendimi hiç sevmezdim ama bu iyi tarafım sadece babamın yanında ortaya çıkıyordu.

Neden tuvalette bunları düşünüyordum bilmiyorum ama zaten ya uyumadan önce ya da tuvaletteyken düşünürdüm. Herkes öyle değil midir?

Sonunda tuvalletten çıkabilmiştim ve çıktığımda babamı karşımda gördüm artık içeride ne kadar çok kaldıysam babam eliyle burnunu kapatarak yüzünü buruşturdu ve iğrenç koktuğunu belli etmek için elini salladı. Gözlerimi devirerek babamın koluna girdim ve onu mutfağa doğru sürükledim...