Visal

-2-

"Seni bende görsünler"

***

3 ay sonra...

Geçen 3 ay beraberinde bir çok şey de getirmişti. Ergun ve Nazlı ilk başlarda zorluk çekselerde, en sonunda kendilerine  çalışabilecekleri bir iş bulmuşlardı. Ergun bir fabrikada muhasebede yazı gibi işlerle meşgul olurken,Nazlı da evlerinin yakınlarında bir pastanede iş bulmuştu.

Evet evlerinin yakınında, Ergun ve Nazlı ellerindeki birikmiş parayı kullanarak mütevazi bir ev bulmuşlardı kendinlerine. Kalan parayla evin içini tam olmasa da doldurmuş,eksik kalanlarıysa yavaş yavaş halletmeye başlamışlardı.

Kısacası iki aşık hayatlarını tıkırında yaşıyorlardı. Kader nihayet onlar işin normal akmaya başlamıştı.  Günleri oldukça sakin ve huzurlu geçiyordu. Tabii ki bu gün o günlerden biri değildi. Çünkü Nazlı bir kaç gündür şüphelendiği şeyin doğru olup olmadığını anlamka için hastaneye gitmişti.

Şimdiyse evde oturmuş,gözlerindeki sevinç yaşlarıyla önündeki rapora bakıyordu.

"Allahım Allahım sana binlerce kez şükürler olsun" dedi Nazlı başını yukarı kaldırarak.

Nazlı biraz daha kendine geldikten sonra oturduğu yerden kalktı ve kocasına sürpriz yapmak için mutfağa doğru ilerlemeye başladı.

O sırada Türkiye...

Geçen zaman içerisinde sadece Özdemir ailesi değil, tüm mahalle öğrenmişti Nazlı ile Ergun arasında olanları. İlk başlarda bir çok dedikodi dönmüştü ama tabii ki zaman geçtikçe bu da unutulmuştu. Fakat bu Özdemirler için geçerli değildi.Ahmet ve Fehmi 3 ay içerisinde her yerde didik didik aramışlardı Ergun ve Nazlıyı. Ama izlerine bir  türlü rastlayamamışlardı. Pek tabi pes etmemişlerdi. Hala arıyorlardı ikiliyi.

Yine öyle günlerin birinde her kes evdeyken Ahmet morali bozuk bir şekilde eve girdi.

"Her kese iyi akşamlar" dedi Ahmet

"İyi akşamlar Ahmetcim gel" dedi Rukiye yanını göstererek.

"Bir haber var mı Ahmet?" diye sordu Fehmi

"Yok baba maalesef hala arıyorum fakat bir iz falan koymadan kaçmışlar."

"Artık ne kadar korkutulmuşlarsa demek ki" dedi Fehmi kinayeyle ve sert bakışlarını Çağatay ve Rukiyeye çevirdi.

Çağatay ve Rukiye mesajı almış,yerlerinde rahatsızca kıpırdanmışlardı. Fakat ikisi de ses etmemişti. Çünkü uzunca bir süre Fehmi tarafından haklı olarak azarlanmışlardı. Fehmi tavrını net bir şekilde ortaya koymuş,hem Ergunun hem de Nazlının neler çektiklerini öğrendikten sonra daha da dellenmişti.Çağatay ve Rukiye tam tersini beklerken, Ahmet de Fehmi de her kesi şaşırtarak Nazlı ve Ergunu savunmuşlardı.Anlamışlardı,daha doğrusu görmüşlerdi iki sevgilinin aşkını. Çünkü sadece kör kütük aşık olan biri bu cesarete sahip olub her kesi arkasında bırakıp gidebilirdi.

 Ortamı derin bir sessizlik almıştı bir süre. Kimseden çıt çıkmıyordu. Taki çalan telefona kadar. Ahmet sanki bunu bekliyormuş gibi hemen yerinden kalktı ve telefonu açtı.