Rose

-1-

Lang geleden. 6 jaar. 2015. Ik heb morgen een reünie met mijn oude klas. Ik en Diana zijn als enige nog niet afgestudeerd. Terwijl Tasha en Tambry al 2 jaar klaar zijn. Ik heb nog veel contact met m'n BasischoolBFF Liv. Ik ben zelfs naar haar diploma-uitreiking geweest en we wonen samen. het laatste wat ik van Jay hoorde was dat het uit was met Rianne. Ik ga maar slapen. Morgen een drukke dag. Reünie én tassen inpakken.

*piep piep piep, piep piep piep* met een gil wordt ik wakker. Ik haat dat geluid. Dum dum dum, de wekker! "ROSE!!!!" Roept Liv boos.
"SORRY!!" Roep ik terug. We staan op en kleden ons aan. "Dat was dan onze laatste nacht samen in het appartement." Zeg ik teleurgesteld bij het ontbijt.
"Gelukkig zie ik je nog vaak tijdens shoots ofzo over een jaar!" Roept Liv. "Kom, straks komen we te laat op de reünie."

"Juf Annet!"
"Rose!" Ik omhels juf Annet.
"Dat is lang geleden."

"We doen raad wie het is." Zegt Annet als we alle 27 zijn gaan zitten. Ze wijst Liv aan.
"Diana!" Roept iedereen behalve ik.
"Nee, het is Liv. En dat is..." Ze wijst naar Bart. Enz, enz. Ik ben als bijna laatste.
"Eeehm.." niemand raad het. Waarschijnlijk omdat ik destijds een bril droeg.
"Ik ben Rose." Zeg ik uiteindelijk maar. Ik zie verbaasde gezichten.
"Bewijs!" Roept iemand. Ik denk na. Kom eens. En ik wenk mijn oude klasgenoot. Ik leg zijn arm om zijn rug en druk deze omhoog tot hij op de grond ligt. Ik leg mijn armen over elkaar. "Ja, dit is Rose." zegt hij over z'n arm wrijvend.
"En tot slot..." zegt Annet en ze wijst Jay aan.
"Jay!" Roep ik blij uit. Hij is er niet lelijker op geworden zeg, Wow. En hij heeft getraind. Hmm... ik droom weg. Ik heb niks meer van de hele reünie gehoord.

"Heb je zin om bij te kletsen" vraag ik na de reünie. Jay knikt. Hij pakt zijn longboard. "Mag ik?" vraag ik en ik wijs naar z'n board.
"Oke." zegt hij.
"Ik kan het voor geen meter hoor."
We lachten ons de hele tijd kapot door m'n longboardkunstjes. Nu kan ik het wel een beetje. Maar toch val ik één geweldige keer. Jay vangt me op.
"Alles ok?" Vraagt hij.
"Ja, prima." Zeg ik dromerig. Ik sta op en geef hem een knuffel. Het is zo romantisch. Daar staan we dan. Midden op het fietspad elkaar te omhelzen. Ik begin zacht te huilen.
"Waarom huil je?" Vraagt Jay. Ik geef hem een briefje en ren weg. Wat stom!