Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
★
......
Keremle uzun süredir arkadaştınız abin Sacha ile aynı takımda oynuyorlardı abin sayesinde tanışmıştınız
Birlikte hep evlerinize gidip duruyordunuz gören sizi kardeş zannediyordu ama oysa bilmiyordunuz ki siz birbirinize sırıl sıklam aşık iki birbirlerini arkadaş zanneden gençlerdiniz
Sen birçok kere açılmayı düşünsende bir türlü reddeder korkusuyla açılamamıştın korkaktin
Abin bu olayı biliyordu ve defalarca keremden laf almak için sürekli senle ilgili konuşuyordu
Ama kerem inatçıydı, en ufak şüphe bile vermiyordu dediklerinden
Sen kararlıydın bugün ona açılacaktın ve en ufak utanma duygusu bile olmicak tı
Odanda gitmek için hazırlanıyordun çok heyecanşıydın sürekli şapşal gibi sırıtmana engel olamıyordun
Özellikle üzerine en şık kıyafetlerinden giymiştim saçına şekil vermiştin ve pahalı parfümler sıkmıştın hepsi onun için hepsi
Ve şimdi ise antremandan çıkmasını bekliyordun çıktığı anda direkt ona açılacaktın ancak böyle bu işin altından kalkabilecektin
Erkekler soyunma odasının önünde tüm cesaretini toplamış onu bekliyordun ve sonunda gelmişti hemen yanına koşturup ona sarılmıştın
Onu kolundan çekiştirerek dışarı çıkardın ve derin bir nefes aldın hazırlanmaya,üstünü başını düzeltmeye başladın
Yerinde duramıyordun en son en içten gülümsemeni sunarak ona baktın tam konuşacakken o senden önce davrandı
"Bügun kendine ekstra önem vermişsin bakıyorum güzelim"
"Ahaha tabiiki" Hemen devam ettim
"Seni seviyorum kerem"
"Bende seni güzelim neden söyledin ki"
Ah hayır yanlış anlamıştı
"Hayır..yani şey o anlamda değil"utana sıkıla söylemiştim bunu
Kerem'in gözleri açılmıştı ve bir anda yüzü gülmüştü beni kucağına aldı ve etrafında döndürdü bu kabul ettiği anlamına geliyordu
"İnanamıyorum hep bu anı bekliyordum" Demişti bütün sevinciyle
Anlamıştı demek ki karşılıklıymış hislerimiz!!!
Beni indirdi ve bir dudağıma yapıştı ilk başta şaşırsamda bende karşılık vermiştim etrafımızdaki herkes alkışlayıp tebrik ediyordu
Nefessizlikten dolayı ilk ben bitirdim öpüşmeyi
"Artık arkadaştan öte olabiliriz"
"Bir daha arkadaş kelimesini duymak istemiyorum sevgilim"
Bir daha sarıldı ardından takım arkadaşları gelmişti "helal " "Aferin kerem" Gibi cümleler kurup duruyorlardı
Abim yanıma geldi ve gülümseyip konuşmaya başladı
"Sonunda başarabildin bunun yapabileceğine inanıyordum" Ve hemen devam etti
"Özelliklede bugün ki zor antreman çıkışı bunu duymaya ihtiyacı vardı"
Saçlarımı öpüp takım arkadaşlarıyla benim hakkımda dalga geçmeye gitti
