გიჟი დაქალები

8

- ყოველი დღე ერთნაირი იყო ვიჯექი და წიგნს ვკითხულობდი რა დროსაც მეტეომ დამიძახა.

მობეზრებით გადავდე წიგნი და მეტეოსთან წავედი.

- რა.
- არ გინდა კემპინგზე წავიდეთ? ბუნებაში.. კარვები გავშალოთ, ზეფირი შევწვათ ცეცხლზე.
- არა.
- ელსაც და დანიელსაც ვუთხრათ.
- კი!! კიიი! კი კი კი.
- კარგი კარგი დამშვიდდი.
- მიდი დღეს წავიდეთ ელს ვეტყვი.. ახლავე დავურეკავ.
- კარგი ცქნაფა ოღონდ ცოტა ნელა.

ელს გადავურეკე ახალი ამბავი ვაცნობე ისინიც დამთანხმნდნენ.

ბარგის ჩალაგება მაშინვე დავიწყე ყველაფერს ვტენიდი რაც ხელში მომხვდებოდა.

ბოლოს გამახსენდა რომ ფეხსაცმელი არ ჩამიდია.

- ვსიო ახლა ყველაფერი მზადაა დროა შევკრათ.

ზმაიკას ხელი მოვკიდე და გამოვწიე თავიდან თავისუფლად გამომყვა მაგრამ მალე გაჭედა.

- ახ ჯანდაბა შეიკარი.
ჩანთას მუშტების რტყმა დავუწყე რომ ცოტა დაჯეჯღილიყო ტანსაცმელები.

- ვერ. *დარტყმა* ვიტან. *დარტყმა* ბარგის.* დარტყმა* ჩალაგებას* და ბონუს ყველაზე ძლიერი დარტყმა.

მაგრამ ზმაიკა მაინც არ იკვრება.
- შეიკარიიიიი... ვიყვირე ბოლო ხმაზე და დავინახე როგორ შემოვარდა დაფეთებული მეტეო ოთახში.
- რა ხდება ცქნაფა.
- არაფერი.

მეტეო ახლოს მოვიდა.
(ვიცი რომ ქართულად ზმაიკას ელვა ქვია მაგრამ მაგას რო ვეძახი ვარ ვიტან)
- ზმაიკას ვერ კრავ?
-...
- გინდა დაკეხმარო?
- არა თვითონ ვიზამ.
- ჩანთა გახსენი.