Willingly |TAEKOOK

6

Hoseok koşuyordu ben kovalıyordum resmen üniversitenin her yerini dolanmıştık. "Hoseok seni elimden kimse alamaz lan! BİTTİN SEN!" Deliler gibi durmadan koşuyorduk. "Jungkook durmazsan asla durmam!" Ayaklarımı hissetmiyordum ama buna rağmen koşuyordum. Aniden açılan kapı ile yüzüm kapıya sert bir şekilde çarptı. Koşmamı durduran tek şey yüzüme sertçe çarpan kapı olmuştu. Bedenim ve kafam yerle buluşmuştu. Yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu. Kulağıma hoseokun bağırma sesi yankılanmıştı. "Jungkook!"...

Gözlerimi açtığımda karşımda taehyung hoca oturuyordu, bulunduğumuz yer üniversitenin sağlık kabiniydi. "Saçlarım bozulmuşmu hocam?" İlk sorduğum soru buydu. Başımda yapışkan vir şey hissediyordum. "Jungkook, tanrı aşkına. Bayıldım ve ilk sorduğun soru bu mu?" Dedi Taehyung. Ayağa kalkıp yanıma gelerek yüzüme baktı. "Üzgünüm öğrenci jeon, geldiğini bilmiyordum."

içim kelebklerle uçtu 2 saniye boyunca. Özür dilemesi bile hoşuma gidiyordu "Önemli değil hocam, kapı dışa doğru yapılır mı hiç? Yapanın suçu."

Kötü hissetmesin diye böyle söylüyordum, beni mi sevmediniz hocam?

"Nasıl oldun, ağrın var mı?"

Hocam hocam siz bana ilgili miydiniz?

"İyiyim hocam merak etmeyin, sözlerinizden daha ağırı yüzüme gelen kapı oldu"

Dediğimde yüzünde hafif bir tebessüm oluşmuş gibiydi.

"Üzgünüm, isteyerek olmadı. Değerimi bilmesin ama. Hiçbir öğrenciden özür dilemedim, şanslısın."

İçten içten kendimi yiyordum özür bile yeterdi.

"Sağolun hocam, bir dahaki vuruşunuzu merak ediyorum."

Evet, beni kalbimden vurmasını istiyordum. Öğretmen olsa bile aşıktım.

Uzandığım sedyeden kalkmaya çalıştığımda bana elini uzattı. Tabi ki reddedemezdim. Bileğinden tutup ayağa kalkarak elini bıraktım. Cebimden telefonu almak istediğim sırada Taehyung elini cebine götürdü ve telefonumu kendi cebinde çıkartması ile telefonu elinden aldım. "Sert düşmüşsün yere, telefonunda az çatlaklar var. Özür borcu olarak yaptırabilirim." Neden bana yürüyor gibi hissediyordum?

"Hayır, hayır teşekkür ederim hocam. Ben kendim yaptırabilirim." Başıyla beni onayladı, niye almadın amk alsana telefonu

"İyisin değil mi? Doktor dinlenmeni söyledi. İstersen evine bırakabilirim"

Evimi öğrenmek istedin tabi fotoğraftan sonra pic herif. Ama tabi ki öğrenecekti kocam sonuçta

"Aslında olur hocam. Başım dönüyor biraz."

Yalan değildi harbiden dönüyordu. Kucağına alıp götürse mesela mis gibi olurdu. İnce uzun parmaklarını omzuma yerleştirip yürümem de yardımcı oldu.
"Hocam sizin dersiniz yok mu"

"Var 1 saat sonra."

Ayyy tatlıs kocamın dersi var ama beni eve götürüyor yatağımıza götürmesi dileğiyle

"Neden konuşuyordunuz hoseok ile?"

"Hocam özel bir notumu aldı da ondan"

Yalanlar yalanlar bir gün yakalanacaktım ama o zaman ne zaman dı. Sonunda üniversitden çıkmıştık ve taehyung vir saniye olsun kolunu çekmedi aşık mıdır nedir. Sürücü koltuğunun yanında ki koltuğa beni oturttuğunda kapıyı kapatıp arabanın ön tarafından geçip sürücü koltuğuna geçti. Tanrım arabası bile güzel kokuyordu.

"Konumu söyle jeon"

"T*****k caddsine giderseniz zaten hemen karşınızda hocam"

Kemerini takıp anahtarı kontağa takması ile arabayı kullanmaya başlamıştı ev yakındı çok şükür, gözlerim her saniye ona kayıyordu bir kerecik baksan ne olur amcik