"Bir annenin ölmüş çocuğunun gözleri, saatin çarklarının dönmesini sağlayan renksiz dualar, Tanrı'nın kendi varlığını yok sayma çabası, bedeninden atılan kanları tartan beyaz tartı, annesiz bir bebeğin susturulmuş kozmik çığlıkları, ruhsuz şeytanların etlerindeki merhamet, bir canlı parçasının yarattığı evren, Tanrı'nın kaleminden dökülen mürekkep lekeleri, hayvan uğultularının kömürden mermilere dönüşümü, cansız etlerin huzurlu sessiz kurtuluşu, imanla oluşturulan boş siyah bir evren, yaşayan iman, etin hareket etmesi için başka bir etin durgunlaşması, renklerin varlığının Tanrı kadar şüpheli olması, göz bebeklerinin oynayışının notalara dönüşüp bilinmeyen Tanrı'ya bahsedilen sessiz ve güçlü ilahi, durmadan ayarları ile oynanan saat dışı doku, zamanın canlı olduğuna ve kendi varlığına anlam veremediği için kendini yiyip bitirmesi, YOK EDİLMİŞ BİR ALEMİN GERİYE KALAN TEK ZERRESİ ŞİMDİ BİR TANRI!
Merhamet, elindeki zerrecikleri uçuştururken dökülen yeni konuşmayı öğrenmiş küçük Tanrı, Tanrı Tanrı yaratır, Tanrıların yaratmasına yine Tanrı'nın yarattıkları vesile olur...konuşacak, gerçek Tanrı konuşacak, konuşmayı çok sevecek, yaratılanların konuşmasını görecek, kıskanacak, ve hepsini susturacak, mutlu olacak, ve yeniden yok edilecek, mutlu olacak...
Tanrılar, saklananlar gözükenler, unutulanlar ve unutulacak olanlar, hepsinin ışıltısı, parçası olan akıllı yaratılanlar..peki melekler, akılsız ama lezzetli kutsal varlıklar..gerçek Tanrı konuşamıyor ama üzülüyor, melekler de mutlu olmalı, ödüllendirilmeli, gidilmeli, erken ölümleri gelmeden önce yaratılışların sebebi olan hisleri tatmalılar, bir beden..hareket eden bir beden ve içinde Tanrısal hisleri barındıracak bir beden..melekler hatırlayamayacaklar, yeni hayatlarında somut duygusallara hizmet eden duygusallar olacaklar...konuşamayan Tanrı merhametliydi ama küçüktü, hata yaptı, yanlış ruh yanlış beden, somut duygusalların acı çekmesine sebep olacak çok yanlış bir melek..ne yani, merhametli Tanrı olmak yetmiyor muydu? ama ne diyebiliriz..o bir çocuk. zerrelerin Tanrılar yarattığı ve Tanrıların zerreler yarattığı sırada ortaya çıkan bir çocuk, bir çocuk, ölü sanılan bir çocuk, anne artık ağlamayacak, anne feda ettiği güzel gözlerinin karşılığını alacak, anne oğlunu uyarmayacak, anne hatırlıyor, yarattığı tüm varlıklar yok olmadan önce onu göğsüne bastırdı ama anne kaybetti, anne korktu, anne onu da yok etti sandı, cezasını çekti, gözler yeni evren için bahşedildi, ama anne artık mutlu, zerrecik yaşıyor, anne mutlu..anne mutlu."
"Tatlılarınız ile beraber 45€ tuttu efendim, iyi günler."
Kasiyere tüm saydam güzelliğini parlatırcasına gülümsedi ve parasını ödedikten sonra eşyaları ile kapıdan çıktı.
Dışarıda elindeki dondurmasını annesine tatması için uzatan küçük bir çocuğu gördü, gözleri kısıldı ve kendi kendine gülümsedi.
"Anne mutlu."
_____________________________
◇
