My Enemy, My Hero and My Love [one shot]

Editor's note: Hi guys! before niyo basahin I just want to apologize kung meron mang typos dito ^_^ by the way I'm Kathleen and ako ang nag edit sa story na ito and ako rin ang nag encode nito dito sa wattpad ^_^

This is Loribeth's story ^_^ timing lang kasi birthday niya ngayon (March 21, 2013).

birhtday gift ko sa kanya ^_^ hihi and also this is her very first story ^_^ trip niya lang daw mag sulat. and also wala siyang wattpad account and she only knows Wattpad exist pero hindi siya nag susulat or nagbabasa dito ^_^

hope you enjoy it like i did nung binasa ko toh sa notebook niya ^_^

sana kiligin din kayo tulad nung first time kong nabasa toh ^_^ hehe

osya!! READ nalang ^_^

babooosh!!

--------------------------------------------------------

“bakit kaya nagpapakatanga ang iba sa pag-ibig na yan?”

sambit ko sa bestfriend kong hindi ko maintindihan.

”Isa ka na sa mga tangang yun. Don’t waste your time fot that, girl!” dugtong ko pa.

 “You really don’t understand me, jessy.” Sigaw niya sa akin na para bang matatanggal ang tainga ko sa sobrang lakas.

“palibhasa kasi hindi ka nagmamahal kaya hindi ka man lang nasasaktan.” Dugtong pa niya na sanhi ng pagkunot-nuo ko.

”Alam mo bang nagmahal na ako at nasaktan na ng lubos?! ‘yan ang dahilan kung bakit parang ganito ako!” sinigawan ko na sya kasi parang iniinsulto niya ang nakaraan ko, uh,hindi pala. MAPAIT NA  NAKARAAN!!!

Grabe talaga ‘yung nakaraan na iyon. Kalimutan nalang natin ‘yon. Anyway, umalis na lang ako sa bahay ng bestfriend ko, baka kasi malunod pa siya sa galit ko.

BLAG!!

Nabangga ako sa mala-posteng lalaking iyon.

“Miss I’m really sorry!” banggit nung lalaki.

“Okay lang. Ako naman ang hindi tumitingin sa daanan. Excuse me.” At tsaka nagpaalam na ako, ‘ni hindi ko man lang kinausap nag matino. Feel ko may bukol ako sa ulo ko ha. 

Nag makarating ako sa bahay namin deretso sa kwarto. Tumingin ako sa salamin.

Tingin uli.

Tingin at..

 WOOSH!!

Tumulo ang napakaraming LUHA!! Wow ha!! Ngayon lang ako ulit umiyak ng ganun. Pahamak na nakaraan! Hinahamon talaga ako neto.

“hindi dapat ako umiiyak. LOSER SIYA!! LOSER KA ALVIN!“ Sigaw ko pa. Siguro naman hindi iyon maririnig ng mommy and daddy kong busy naman palagi sa trabaho nila.

~~KNOCK KNOCK KNOCK~~

Pagbukas ko…

“What’s the problem Jessy? I heard you screaming. Are you all right?” ask ng daddy ko. HALA ! narinig pala. TSK!

“Okay lang naman ako dad. Maybe sa movie mo lang iyon narinig.” Palsusot ko. Pero teka! Concern pala si daddy sakin. In fairness ha.

“aahh hey, Jessy. By the way, we are going to a party tonight. You should come. Okay?" ay. Hindi pala siya concern kasi another part of business na naman iton mga mokong na ito sa akin. Sure na sure talaga ako! Hay naku!

“hmm. Okay! As you wish , dad.” Pagpayag ko na lang. hirap nman kung tumaggi ako, kakahiya sa kanila ni mommy.

“so it’s settled then! Mwuah! I love you, Jessy!” parang ibang iba ang dating ni Daddy today ha.  Wierdo!