වැසිබර කාලගුණකුත් එක්ක උදා වෙලා තිබුනේ හරිම නැව්ම් දිනයක්... ඒ මොකද කියනවනම් අද බූසාන් හයි ස්කූල් එකේ ප්‍රයිස් ගිවින් එක. හැමපාරම වගේ මේ පාරත් හයි ස්කූල් එකේ නම බබළවන්න ටේහියුන්ට හැකි වුණා... කිම් ටේහියුන් බූසාන්වල ඉන්න දුප්පත් ගොවියෙකුගෙ බාල පුතා... ටේහියුන් සහෝදරයෝ දෙන්නෙක් හිටියා... කිම් සොක්ජින් ඒමත් නැත්තන් ටේගේ වැඩිමහල් සහෝදරයා පලතුරු ව්‍යාපාරයක් කරගෙන ගියා... ඒ වගේම එයාගේ උදව්වට ටේගේ අනිත් සහෝදරයා වන නම්ජූන් හිටියේ එයාට වැඩි දුර ඉගෙන ගන්න ආසාව තිබුණත් ආර්ථික ප්‍රශ්න නිසා ඒක කරගන්න නොහැකි වීම හේතුවෙන්... ඒ නිසාම ඒ දෙන්න එකතු වෙලා ටේහියුන්ගේ ඉගෙනීමේ වැඩ කටයුතු වලට හැකි හැම අයුරකින්ම උදව් කරන්න නිතරම කැප වුනා... අද ඒ කැපවීම්වල මල්ඵල ගැන්වුණු දවසක්...
" අද හැමෝටම සතුටු දවසක්... මොකද අද දිනය අපේ හයි ස්කූල් එකේ අවසන් වසර සිසුන් සියල්ලෝම උපාධිය ලබා ගන්නනවා... ඉතිං මං ප්‍රථමයෙන්ම උපාධිය ලබා ගන්න ආරාධනා කරනවා මේ පාසලේ නම ඉදිරියට අරගෙන ගිය පාසලේ කීර්තිමත් ශිෂ්‍යා. ඒ වගේම මේ පාරත් පාසලේ ප්‍රථමයා බවට පත් වුන කිම් ටේහියුන්ට... "
විදුහල්පති තුමාගේ කතාව අවසානයත් සමග ටේහියුන් වේදිකාවට පැමිණියේ හැමෝගෙම අත්පොලසන් මැද්දේ... විදුහල්පති තුමාද මේ දිහා බලාගෙන හිටියේ ආඩම්බරය මුසු බැල්මකින්... ටේ රැස්ව හිටිය සියලුම ආරාධිත අමුත්තන්ට ආචාර කරලා එයාගෙ කතාව පටන් ගත්තා...
" ස්තූතී විදුහල්පති තුමනි... මං අද මෙතන ඉන්නේ මගේ අප්පා වගේම හියුන්ලා දෙන්න හින්දා... ඒ වගේම මගේ කැපවීමත් ඒකට හේතුවක්... ඉතින් මං කැමතී ඔයාලා හැමෝගෙන්ම ඉල්ලීමක් කරන්න... මහන්සි වෙන්න තමන් කැමති දේ වෙනුවෙන්... කැපවෙන්න තමන් කැමති දේ ලබාගන්න... ස්තූතී... "
තමන්ගේ කතාව කෙටියෙන් අවසන් කරපු ටේහියුන් වේදිකාවෙන් බැහැලා ආවේ එයා දිහා කදුලු පිරුණු ඇස් දෙකක් ආදරෙන් බලාගෙන හිටපු දිහාවට... ඒ වෙන කවුරුත් නෙවෙයි ටේගේ අප්පා... ඔව් එයාට අද හරිම ආඩම්බරයි... එයාගේ චූටි පුතා අද එයාට විතරක් නෙවෙයි මුලු ස්කූල් එකේම අඩම්බරේ වෙලා...
