Sırtından akan kanlar daha da yaktı canını. İhanetin bedeli acıydı. Belki bu ihanette değildi.
Sevginin bedeli acıydı. Kimi sevgi acıdır, zordur.
Kanayan yaralara baktı Kurt süzülen kanlara bakıp güldü.
Aklına yatağında uyuyan periyi getirdi.
Gözlerini kapatıp perinin nerede olduğuna baktı. Evet özel gücü buydu ve oraya anında gidebiliyordu.
Üstüne giydiği siyah ceketi yaralara değdikçe acı veriyordu. Ama bunu önemsemedi şuan tek istediği periyi görmekti. Gene o ormandaydı peri yanlız başına.
Kurt yanına doğru adımladı. Perinin gücünü bildiği için hiçbir şey düşünmek istemedi.
Ama güzelliğini düşünmeden edemedi.
Perinin önüne geçti kurt. Şaşkın ve korkulu gözlerle baktı güzel peri.
"Korkma"
"Neden burdasın? "
"Bilmem acaba senin için olabilir mi"
"Bana zarar verme "
"Sana zarar vereceğime kendime zarar veririm"
"Kendine de verme"
"Ne o üzülür müsün? "
Gülerek sordu Kurt, peri ne diyeceğini bilemez halde baktı kurta. İlk defa bir kurt ile konuşuyordu. Babası hariç.
"Üzülmem."
"Peki o zaman bir daha umursamazsın"
"Umursamadım zaten"
"Peki öyle sen bana zarar versene karşında bir kurt var pericik. "
"Ben kimseye zarar vermem"
"İlerde ikimizde tahtta olucağımızda bu güzelliği bir düşman olarak görmek can yakıcak"
