you can be the boss | ebrar karakurt

i love you but i don't know why

Yaşıyorum

Yorumları unutmazsak😔😍

🎀

Ebrarın zorlamasıyla evine gitmeyi kabul etmiştim. Birlikte arabasına binmiş evine doğru gidiyorduk.

🎀

Nedenini bende bilmiyorum ama evine giderken sesi kısık olan radyonun sesi hariç kimseden ses çıkmıyordu. Yada ben sanırım aşırı alkolden mayışmıştım. Kolumu cama koyup yaslanmış bir şekilde yolu izlerken gözüm ona kaydı. O kadar çekici ve mükemmel gözüküyordu ki, benim gibi kafası iyi olan biri bile onun bir tanrıça kadar harika olduğunu kabul edebilirdi. Ve sanırım, kabul ediyorum ki Ebrardan çok hoşlanıyordum. Yani maalesef. Takım arkadaşıma aşık olmak ne kadar doğrudur bilmiyorum ama artık iş işten geçti.

🎀

Ebrar en sonunda benim onu izlediğimi fark etmiş olacakki bana bakıp sırıttı.

"Ne oldu güzelim? Çok mu mükemmelim?"

"Çok egodan nefret ederim" dedim ve dalga geçer gibi gülüp geçti.

🎀

Evine gelip içeri girmiştik.

"Film izleyelim"

"Olmaz çok geç oldu ve uyuman lazım"

"Ya ama hayır ya"

İkna olmuşçasına bana baktı.

"Pekala inatçı hanım, siz kazandınız. Ben atıştırmalıkları getireyim, sende filmi seç."

"Tamam. Ayrıca bana bir daha inatçı hanım deme"

"Neden böyle yapıyorsun Ada" dedi bana yaklaşarak.

Hayır hayır lütfen bunu sormuş olma. Ortam çok gergin olmuştu ve ben normalde gergin hissettiğim zaman o kişiden kaçmaya çalışırdım. Ama konu Ebrar Karakurtsa, bu pek mümkün olmuyormuş.

"Nasıl yapıyorum?" Dedim salağa yatarak.

"Bana bu kadar kötü davranmanın sebebi ne?"

"Bunun tek sebebi..." dedim aramızdaki kısa mesafeyi daha da kısaltarak.

"... senin bu kadar ateşli olman"

Sanki bunu söylememi bekliyormuş gibi gözlerini kısarak bana baktı ve bana iyice yaklaştı.

"Ebrar..."

"Ada..."

Daha fazla dayanamayıp dudaklarımızı birleştirdim. O benim alt dudağımı büyük bir ihtiyaçla öpüyor, ben ise onun üst dudağı ile ilgileniyordum. Ellerimi ise ensesine koymuştum. Onun elleride bel kıvrımımda dolaşıyordu. İstekli öpüşmemiz devam ederken, o dudağımı ısırdığında ağızının içine küçük inlemeler bırakıyordum ve bu onun daha da keyif almasını sağlıyordu.

Ben onun kucağına atladıktan sonra Ebrarın boynuna doğru inerken, o beni yatak odasına doğru götürüyordu.

🎀

Yatak odasına geldiğimizde beni yavaşça yatağa bırakıp üstümde yerini aldı.

"Ebrar... yapmamalıyız"

"Ama neden?"

"Biz takım arkadaşıyız. Duygularımız ne kadar net olsada olmaz. Yapamayız." diyip hızlıca doğruldum ve kaymış olan büstiyerimi düzelttim, yatağın başlığına yaslanarak oturdum. Oda yanıma oturdu sessizce.

🎀

Hiçbir şey yapmadan önümüze bakıp düşünüyorduk.
Yapmamalıyız demekte haklıydım. Sonuçta biz takım arkadaşıyız. Profesyonelce değildi. Onu üzdüğümü biliyorum ama en az onun kadar bende üzülüyordum. Büyük bi çıkmazın içinde gibiydim. Ebrarı arzuluyorum evet ama nasıl olsa bizim bir profesyonel hayatımız var.

🎀

"Ebrar" dedim ve umutsuzca bana baktı.

"Biliyorum. Seni üzdüm. Ama bak bende çok üzlüyorum. Bende gerçekten seni çok istiyorum ama Ebrar biz profesyoneliz. Benimde kafam çok karışık. Düşünmem için bana zaman ver. Daha senin duygularınında karşılıklı olduğu şokunu atlatamadan çok ileri gittik. Yani ben bilmiyorum ne diyebilirim, nasıl devam ederiz, edebilir miyiz?"

"Seni anlıyorum güzelim haklısın bir yandan ama sonuçta bizde insanız. Duygularımız ve özel hayatımız var. Bunu sahaya yansıtmayarak devam edebiliriz. Tabi sende istersen."

Haklıydı.

Biraz daha doğrulup Ebrarın kucağına oturdum ve ona iyice yaklaştım. Kucağındayken yüzümü ona yaklaştırmış, onun saçlarıyla oynuyordum. O ise bana ufak bi gülümsemeyle bakıyordu. Onun bu tatlı ama yaramaz hallerine dayanamayıp dudaklarımızı birleştirdim.

"Haklısın sevgilim"

🎀

Yazarken utandım biraz 😌

Bize yakışır bi come back oldu bence

Baya özlemişim burayı

Oylamayı unutmayıın

:)

511 kelime