5*THE SADNESS OF OUR LIFE'S Part 2

3 1 0
                                    

Sab's pov

Pagtapos nming kumain mag Ina ay natulog na ang anak ko. Hinatid ko na sya sa room niya.

Pero ako nadiretso sa sofa sa tabi ng bintana sa room parin ng anak ko.

Nung nangyari yung eksena kanina hindi na ko masyadong natutulog at yung bintana ay doon nakaharap sa ng mansion namin dati.

At hindi ma ayalis sa isip ko ang sinabi ng anak ko kanina.

Mom! Pwede bang turuan mo ako ng alam mo para matulungan kita.

Mom! Pwede bang turuan mo ako ng alam mo para matulungan kita.

Mom! Pwede bang turuan mo ako ng alam mo para matulungan kita.

Mom! Pwede bang turuan mo ako ng alam mo para matulungan kita.

Yan ang paulit-ulit sa utak ko at mayroon pa.

Diba? Tayong dalawa lang at matagal ko na hinihintay ang secret na sasabihin mo po sa akin.

Diba? Tayong dalawa lang at matagal ko na hinihintay ang secret na sasabihin mo po sa akin.

Diba? Tayong dalawa lang at matagal ko na hinihintay ang secret na sasabihin mo po sa akin.

Grabe hindi ko talaga alam ang gagawin ko.

Habang tinititigan ko ang anak ng ate ko.

Lalo akong kinakabahan dahil nakikita ko ang ugali nya na.

"Matalino at palaban" kaya ate roxy yun.

"Matalino at matatag" sa akin yun.

Ngayon ko lang nalaman na nasa isang taong ang katangian nming dalawa.

Namamangha ako.

Pero natatakot.

Dahil may katangian siya na wala naming magkapatid.

Mabilis sya magisip ng paran.

Pero hindi sinasabi sa kanya dahil hindi ko pa lubos na nakikita ang kaya nya pang gawin.

Isip ako ng isip kung paano ko malalaman at makikilala ng lubusan ang batang ito.

*ting* parang may nag bell sa aking utak.

It's time...

The falconTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon