Mafyanın Gülü

😨🤯yakalandım😧😱

Arkamda çok sayıda adamın sesi geliyordu korkudan ne yapacağımı bilmiyordum ellerim ayaklarım her zerrem zangır zangır titriyordu korkudan beni neden kaçırmak istiyorlar ki hiçbirini hiç görmemiştim hayatımda Allahım yardım et bana diye dua ediyordum...

Göz yaşlarım yolu görmemi engellemişti hemen sildim ve koşmaya devam ettim ayaklarımın acısı çok kötüydü ve yavaşlama ma neden oluyor

Hastaneden baya uzaklaştım ve şehrin içlerine  doğu koştum . Sonunda evler çoğalıyordu ve tek tük insan görüyormeye başladım insanları görünce ümidim arttı ve daha  çok koşmaya başladım acımı umursamadan ne kadar hızlı koştuğumu bilmiyorum sadece bildiğim tek şey var çok korkuyorum

Şehrin içindeydim en sonunda. ayağım çok kötü acıyordu bende koşmayı bıraktım ve  hızlı hızlı yürümeye devam ettim . Yanımda insanlar vardı onlardan yardım isteye bilirim diye düşündüm bir erkek yanımdan geçiyordu konuşmaya başladım

Pardon bakar mısınız dedim ama adam bana bakmadan ilerledi sonrada başka bir kadına ardından başkalarına sordum ama onlar sadece umursamazca yola bakıyor ve gidiyorlardı en sonu da zaman kaybetmemek için koşmaya başladım

Nereye gittiğini bilmeden koşuyorum sadece

şehri pek tanımıyorum aslında  ben burda yaşıyordum ama hep ev okul okul ev arası gider gelirdim başka yok bir kez bile mahallenin dışına  çıkmadım

Koşmaya devam ediyor yorulunca bir süre  yavaşlayıp tekrar koşmaya başlıyordum yine yoruldum ve biraz dinlenmek için yavaşladım apandis im patlarcasına acıyordu

Dikkatimi yoldaki insanlar çekti hepsi telaşla hızlı hareket etmeye ve yavaş yavaş kaybolmaya başladılar ben de korkmaya başladım biraz sonra şehirde benden ve birkaç tane koşuşturan insandan başka kimse kalmadı bu tedirgin olmama ve endişelenmeme neden oldu

Bende koşmaya başladım ama nereye sadece ileri doğru koşuyorum . Açım susadım ve ayaklarım şişmiş  acıyor korkuyorum hiçbir yeri tanımıyorum hiç kimse bana yardım etmiyor....

Bunları düşünüp koşarkan birden bire araba ve tekerlek sesleri duydum ve heryer bir ışıkla aydınlandı  arkamı döndüğümde ise üç tane araba vardı far ışıklarından dolayı gözlerimi açmaktan zorlanıyordum
Arabadan inmeye başladılar teker teker biri bana yaklaştı ve

Küçük hanım çok büyük hatalar yapıyorsun hem sen nereye kaçacağını sanıyorsun bunu anla benden kaçış yok

O adam olduğunu anladım arkamı dönüp kaçacak iken arkamdaki adamları gördüm arkamda da bir sürü araba vardı ve hepsinde de koruma vardı beni arabaların oluşturduğu  çemberin ortasında  tutuyorlardı kapana kısıldım işte offff

Kalbim deli gibi atıyordu aklım çıkacak gibiydi düşünme yetimi kaybetmeye yakındım ayaklarım bacaklarım titriyor ayakta durmak için kendimi zorluyorum gözyaşılarım zaten tekrar teker değil boşalırcasına akıyordu adam bana yaklaşmaya başladı

Ben geri gidemiyorum bile çünkü arkamda bir sürü koruma var kafamda tonlarca düşünce ve bir sürü ses var ne yapacam bilmiyorum en sonunda korku yüzünden  titremekten gücümü kaybedip düşecekken adam  hızla gelip belimi tuttu ve

Ahhhh güzelim kendini bu kadar sıkma  benden kaçış yok anla artık aşım ... Dedi

Kendimi sıka bildiğim kadar sıkıyordum çünkü kendimi bıraksam bir daha kalkamam . Gözlerimin önünü görmemeye başladım bayılacağımı anladımda ise  eğer  Aras buraya gelirse beni bulsun diye bileğimdeki tokayı kimse görmeden yere attım son gücümle sonrada ise herşey heryer karanlık ....