İstanbul beyfendisi

27

(şarkıyı dinleyerek okuyun:)

Beraber uzun bı vakit geçirdikten sonra sonunda eve dönmüştüm. Ardayı toparlamayı başarmıştım ama ben yıkılmıştım. Kafamda salak saçma şeyler kurmaya başlamıştım.

Evin kapısına geldiğimde burnumu geçtim ve anahtarımla kapıyı açtım. İçeri girip kapıyı kapattım. Herkes uyumuş olmalıydı hiç ses yoktu.

Ayaklarım tutmuyodu yürüyemiyodum. Kapıya yaslanıp yavaş yavaş aşağı kaydım. Dizlerimi kendime çekip sessizce hıçkırıklara boğuldum.

İçim fırtınalı bı deniz gibiydi. Olduğu yere sığmıyordu taşmak zorundaydı. Ve başarmıştı...

Kendimi sakinleştirmek için derin derin nefes alıp veriyodum. Ama içimdeki fırtına dinmemek için direniyordu.

O sırada abimin odasının kapısı açıldı. Hemen göz yaşlarımı sildim. Ben siliyodum onlar akıyodu.

Abim endişeli bakışlarıyla yanıma gelip diz çöktü.

M:elis noldu sana?!

Elimde abimin ağzını kapattım. Sonrada titreyen sesimle konuşmaya başladım.

E:bağırma annem uyanıcak

Elimi abimin ağzından çektim ve kafamı ellerim arasına aldım.

M:elis noldu sana dedim

Kafamı iki yana sallayarak ellerım arasından kaldırdım.

E:yok bişeyim

Abim ben gibi oturdu yere. Sonrada uzun uzun baktı yüzüme.

M:arda için dimi?

Tekrardan gözlerim doldu. Derin bı nefes aldım kurumuş dudaklarım göz yaşlarımla ıslanırken.

E:ya ardayı bidaha görmezsem?

Abim kafasını iki yana salladı.

M:saçmalama güzelim hem arda buralara sık sık uğrar serap annemler burda

E:bilmiyorum abi bilmiyorum ona morel veriyorum ama kendi içimdeki yangını durduramıyorum ona gücüm yetiyo ama kendime bı çözüm bulamıyorum yanından gelene kadar binbir türlü şey geçti aklımdan kendime diyorum ya seni unutursa sonra tekrar diyorum salak mısın arda bunu asla yapmaz durup dururken ardanın yapmıyacağını bildiğim herşey aklımdan bı senaryo gibi geçiyo ve ben buna engel olamıyorum içten içe inanıyorum kalbim beni hipnoz ediyo...

Hıçkırıklara boğulduğun sırada abim beni kendine çekip sarıldı.

M:hayır elis bunlar asla olmayacak şuan sadice kendi kendine kuruyosun..

E:engel olamıyorum

Dedim nefesimin sonuyla. Bedenim o kadar yorgundu ki elimi yüzüme götürüp göz yaşlarını bile silemiyodum.

M:hadi kalk oturma yerde hasta olucaksın hem biraz uyumaya çalış

Elimi yere koydum ve destek alıp kalkmayı başardım. Ama çok başım dönüyodu. Bir iki adım atıp kendimi yere bıraktım.

M:elis!

E:iyiyim başım dönüyo sadice..

Abim kendi kendine söylenip yanıma geldi ve beni kucağına aldı. Kafamı omzuna yasladım.

Odama girdiğimizde abim beni yatağıma yatırdı. Sonrada dolabıma gidip pijamalarımı çıkardı.

M:giyebilir misin kendin yoksa annemi çağırayım mı?

E:giyerim

Abim yanıma gelip beni öptü.

M:arda seni asla unutmayacak...iyi geceler

Göz yaşlarımı silip kafa salladım.

E:iyi geceler

Abim odamdan çıkıp kapıyı çekti. Bende zar zor ayağa kalkıp pijamaları giydim. Sonrada kendimi yatağa geri bıraktım.

Telefonumu elime alıp ardayla fotoğraflarımızda dolaştım. Uzun uzun hepsine baktım.

Sonrada arkadan bı şarkı açtım.

Siren-gitme kal

Gözümden süzülen yaşları sildim ve fotoğraflara bakmaya devam ettim. Bı süre sonra gözlerim uykusuzluktan kapanmaya başladı. Telefonu kapatıp kenara koydum. Sonrasıda karanlık zaten...

_______________________________________________

Bölümü nasıl buldunuz?

Biraz kısa oldu gibi ama

Oy vermeyi unutmayınnn 💗